Μετά την Κριμαία …

Γράφει η Θάλεια Χούντα

Το θέμα της δυνατότητας του λαού της Κριμαίας να αποφασίσει για την περεταίρω πορεία του, έχει πολλαπλές διαστάσεις.

Την πρώτη, που αφορά το δημοψήφισμα για ένωση με την Ρωσία, έχει αναλυθεί τόσο από πολιτικής όσο και από οικονομικής πλευράς. Σημαντικό σαν γεγονός, σημαντικό το παρασκήνιο, σημαντικές οι κινήσεις στρατηγικής, σημαντική η αδιαμφισβήτητη νίκη του Προέδρου Πούτιν – για ακόμη μία φορά.

Υπάρχει όμως και η άλλη διάσταση, που αφορά το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των λαών. Τεράστιο σαν θέμα και με προοπτική να αλλάξει άρδην τον Ευρωπαϊκό και τον παγκόσμιο χάρτη, αν το αφήσουν να εξελιχθεί ή εξελιχθεί από μόνο του μέσω της λαϊκής ετυμηγορίας,

Μπορούμε να σκεφτούμε τι θα γίνει, αν η Κορσική φύγει από την Γαλλία, οι Βάσκοι από την Ισπανία, η Ιρλανδία γίνει ενιαία, η Βόρειος Ήπειρος ενωθεί με την Μητέρα και τόσες άλλες περιπτώσεις ανά την γή; Οι παλαιές αυτοκρατορίες στηρίζονται ούτως ή άλλως σε ξύλινα πόδια και μέσω του ¨οικονομικού μοντέλου¨ - όπως παρουσιάζουν τον σύγχρονο απαγχονισμό – προσπαθούν ακόμη να κρατούν υποδουλωμένους λαούς και περιοχές προσοδοφόρες, για τα όποια σχέδιά τους.

Αυτές είναι κάποιες πρώτες σκέψεις είτε ρεαλιστικές είτε ρομαντικές, όμως το σίγουρο είναι, ότι θα υπάρξει συνέχεια και πολύ φοβούμαι αιματηρή.
dialogoi