Ναρκώνουν τον λαό πριν από το ξαφνικό χειρουργικό χτύπημα...

Είναι σαφές ότι η Ελλάδα αμέσως μετά τις δίδυμες εκλογές του Μαΐου-Ιουνίου 2012 πέρασε σε μια Νέα Εποχή. Ύστερα από μία μάλλον παρατεταμμένη περίοδο αναταραχής και λαϊκής διαμαρτυρίας, το διάστημα 2010-2012, με ογκώδεις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και το κίνημα των
«Αγανακτισμένων», η χώρα πέρασε σε μία κατάσταση φαινομενικής ηρεμίας. Σε μία μακάβρια «γαλήνη», η οποία όμως προοιωνίζει πολλά και άσχημα για το μέλλον αυτού εδώ του τόπου... Στο παρόν θα προσπαθήσουμε εν τάχει να εξηγήσουμε το γιατί.

Καταρχάς, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η τελευταία μεγάλη συγκέντρωση κατά των «μέτρων» που εξοντώνουν τον λαό και το έθνος μας πραγματοποιήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου του 2012, επί κυβέρνησης ακόμη Λουκά Παπαδήμου. Πέραν αυτού, το απόλυτο Τίποτα. Η εξουσία κατόρθωσε να εκτονώσει πλήρως την κατάσταση με την άμεση προκήρυξη εθνικών εκλογών, οι οποίες όντως έγιναν στις 6 Μαΐου του 2012. Την ημέρα εκείνη κατέρρευσε στην Ελλάδα πλήρως ο άλλοτε παντοδύναμος δικομματισμός, με τους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να παίρνουν (μαζί) με το ζόρι λίγο πάνω από το 30% των ψήφων! Όμως το σύστημα κατάφερε, παρά το «στραπάτσο» του της 6ης Μαΐου, να εκτονώσει έτι περαιτέρω την κατάσταση που γινόταν γι’ αυτό επικίνδυνη, προκηρύσσοντας άμεσα εκλογές για τις 17 Ιουνίου 2012.

Καθ’ όλη την προεκλογική εκείνη περίοδο επικράτησε πόλωση, που θύμιζε τα παλιά. Ένα σημαντικό μέρος του ελληνικού λαού έπεσε στην παγίδα (ειδικά όσοι ψήφισαν τότε τη ΝΔ) και έτσι η Κυριακή των εκλογών εκείνων ήταν μία «βουβή Κυριακή». Τότε κρίθηκε και το μέλλον του ελληνικού λαού. Ακολούθησε ο σχηματισμός της τρικομματικής «κυβέρνησης» υπό τον Αντώνη Σαμαρά και η εφαρμογή του τελικού σταδίου διάλυσης της χώρας από τους πολιτικάντηδες, πριν από το επόμενο μοιραίο για τον ελληνισμό βήμα. Σήμερα ο Σαμαράς και η παρέα του βλάπτουν ανεπανόρθωτα τους Έλληνες και ξεπουλούν ανενόχλητοι τη χώρα. Αντίσταση απέναντί τους: Μηδέν. Όλα κρίθηκαν (δυστυχώς) στις εκλογές του περσινού Ιουνίου...

Η εξουσία εξακολουθεί και σήμερα ακόμη να ναρκώνει τον ελληνικό λαό. Αποκοιμίζοντάς τον με την απατηλή υπόσχεση ότι οι θυσίες θα έχουν αντίκρισμα, αφού αργά ή γρήγορα θα έρθει (δήθεν) η «ανάπτυξη». Πώς όμως θα έρθει η πολυπόθητη «ανάπτυξη» σε μια χώρα χωρίς καμία απολύτως παραγωγή, αυτό δεν μας το εξηγούν οι «κυβερνώντες»... Όμως δεν έχει και τόση σημασία πια αυτό το πράγμα. Γεγονός είναι ότι ο σχεδιασμός τους πήγε πολύ καλά. Ίσως μάλιστα και καλύτερα από ό,τι αρχικά πίστευαν.

Οι Έλληνες βυθίστηκαν σε έναν απίστευτο λήθαργο, βρίσκονται σε κωματώδη, θα λέγαμε, κατάσταση. Ακόμα και τη σατανική φάτσα του αλήτη του Σόιμπλε εξαφάνισαν από παντού, μην τυχόν και ξυπνήσουν καμιά ναρκωμένη συνείδηση! Σε μακάριο ύπνο λοιπόν βρίσκεται ο ελληνισμός. Και έρχεται τώρα η απίστευτη «εγχείρηση»: το ξαφνικό χειρουργικό χτύπημα-σοκ που θα καταστρέψει ένα έθνος χιλιετιών!... Τότε και μόνο θα ξυπνήσουν οι Έλληνες. Αλλά θα ξυπνήσουν μέσα σ’ έναν άνευ προηγουμένου εφιάλτη.

Ησαΐας Κωνσταντινίδης