Ο ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ

Τώρα που δρασκέλισε η Εθνοπροδοσία

καλούμε ν'απολογηθώ ή δεν έχει πια αξία

να σκύψω το κεφάλι μου, στα τόσα σχέδιά τους

ηγέτες για να γίνουνε, αυτοί και τα παιδιά τους;

Όχι δεν θ'απολογηθώ, θα τρέξω όμως ξοπίσω

με ότι μου μένει στην καρδιά κι όποιον μπορώ να πείσω

πως τίποτε δεν χάθηκε, να πιάσουμε τα όπλα

( να βάλουμε την λογική )

της Ιστορίας τα γραπτά, να ζήσουμε σαν πρώτα.

Πέρασε εκείνος ο καιρός, που ήμασταν στις στάχτες

ακούγονται συχνά πυκνά, του Έθνους μας οι κράχτες

χέρι με χέρι και λογική κι ότι μας περισσεύει

να δώσουμε ότι δίναμε, σε αυτό που μας δεσμεύει .

Μωρέ τόσο αίμα που χύθηκε, να μην πάει στράφι

μην κάνουν την ΠΑΤΡΙΔΑ μας, πια άγονο χωράφι

εδώ γεννιούνται αετοί και ΛΕΥΤΕΡΑ πετάνε

να κάνουμε εμείς αυτούς, πια να παραπατάνε.

Να τους θυμίσουμε, να δουν ποια είναι η Ελλάδα

τι εστί Ελληνίδα, τι Έλληνας και τι εστί Καιάδας

και πάλι να γκρεμίσουμε, της προδοσίας τους θρόνους

δικαίως πάλι να μας πουν, του Σοφοκλή απογόνους.

ΜΕ ΤΟΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΜΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟ

Α Ρ Μ Α Γ Ε Δ Ω Ν