Ας σταματήσουμε να αγαπάμε μόνο τον εαυτό μας και ας αρχίσουμε να αγαπάμε την Ελλάδα !

Μπορεί να γράφουν εκατοντάδες απόψεις με διαφορετική φρασεολογία για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα για το όνειρο που χάθηκε για το αβέβαιο μέλλον για την μαζική προσπάθεια που πρέπει να γίνει την αλλαγή της πολιτικής σκηνής κλπ.Επιτρέψτε μου να εκφράσω το
δικό μου σχόλιο.

Αυτό που εμένα με φοβίζει είναι ότι ποτέ στην Ιστορία μας δεν βρέθηκε η Ελλάδα κάτω από τέτοιου τύπου απειλή απώλειας Εθνικής Κυριαρχίας και οικονομικής κατάρρευσης (εν καιρώ Ειρήνης).Διότι σε βαθιά οικονομική κρίση έχουμε ξαναβρεθεί.

Όμως πάντοτε υπήρχε κάποιος ηγέτης που παρόλο που δεν ήταν αρεστός ή αποδεκτός από όλους πήρε τα ηνία της χώρας και την έβγαλε σιγά σιγά από το αδιέξοδο.Και ο Λαός μας που είχε μάθει να δεινοπαθεί είχε μάθει επίσης ότι για να βγει η άμαξα από την λάσπη πρέπει να βάλουν όλοι πλάτη και να σπρώξουν.Σήμερα όμως δεν υπάρχει ούτε ένας Πολιτικός ηγέτης που να αναλάβει αυτό το έργο διότι όλοι όχι μόνο είναι άδεια ανθρωπάκια με μεγάλες τσέπες αλλά πάσχουν από μια αχαρακτήριστη αναισθησία και τεραστια έλλειψη ευθιξίας.

Δεν είναι ικανοί να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν για τις ίδιες τους τις αποφάσεις και να εξηγήσουν επιτέλους πιάνου συμφέροντα εξυπηρετούν.Διότι είναι εμφανές ότι ο κατήφορος που μας οδήγησαν είναι ένας μη αναστρέψιμος μονόδρομος.Από την άλλη όμως ποτέ δεν ήταν ο Ελληνικός λαός τόσο εαυτουλακιας και κοντόφθαλμος. Σήμερα υπάρχει μια παράλυση ένα ατέλειωτο μοιρολόι για αυτά που είχαμε και δεν θα έχουμε και πως θα τα καταφέρουμε και γιατί ο άλλος δεν έχασε αυτά που χάνω εγώ kαι πάει σχοινί κορδόνι.

Εάν οι πριν από εμάς έκαναν αυτό που εμείς κάνουμε σήμερα η άμαξα που λέγεται Ελλάδα θα ήταν πια σκεπασμένη από τη λάσπη.Εάν εμείς φθάσαμε εδώ που φθάσαμε ήταν γιατί χιλιάδες άλλοι δούλεψαν για εμάς πριν εμείς γεννηθούμε.Ξανασηκωθήκαν μετά από κάθε κρίση κάθε πόλεμο,έδεσαν την καρδιά τους κόμπο σφουγγίσαν το δάκρυ τους και χωρίς σχεδόν βοήθεια από μια κρατική μηχανή που είχε όλα τα γρανάζια κατεστραμμένα άρχισαν να κτίζουν όχι για αυτούς μόνο αλλά για αυτούς που θα έρχονταν στο μέλλον.

Λοιπόν δεν υπάρχει ελπίδα να βγούμε από το λάκκο ούτε σήμερα ούτε αύριο ούτε μεθαύριο αλλά εάν δεν ανεβεί ο ένας στην πλάτη του άλλου εκεί θα μείνουμε.Το χρωστάμε σε αυτούς που θα έλθουν μετά από εμάς και θα μάθουν στο βιβλίο της Ελληνικής ιστορίας πως οι Έλληνες κατάφεραν να ορθοποδήσουν από την μεγάλη οικονομική κρίση και το χρέος που σχεδόν κατέστρεψε τα γρανάζια της κρατικής μηχανής.

Εδώ πλέον υπάρχει μια οδός και μια λύση αλλιώς είσαστε πλέον ξεγραμμένοι.Σταματήστε να αγαπάτε μόνο τον εαυτό σας αρχίστε να αγαπάτε την Ελλάδα ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΓΙΑ ΤΟ 2014,15,16,17,18,19,20..........

Σχόλιο sakis mousageas στην ανάρτηση ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΟΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ…