Οι νέοι υπήρξαν -και εξακολουθούν να είναι- τα κατεξοχήν θύματα της κρίσης και των μνημονίων την τελευταία τετραετία. Ο δείκτης που αποκαλύπτει την εφιαλτική κατάσταση είναι η ανεργία στην
ηλικιακή κατηγορία 15-24 ετών, αλλά και 25-34 ετών, η οποία αντιστοιχεί σε χώρα ρημαγμένη από πόλεμο: Με ανεργία 27,8% στο σύνολο του ικανού προς εργασία πληθυσμού, η ανεργία στους νέους 15-24 ετών ανέρχεται στο εφιαλτικό 57,9%, ενώ και στην ηλικιακή κατηγορία 25-34 ετών είναι τρομακτικά ψηλά: 37,8%.
Αυτοί οι δείκτες σημαίνουν πολύ απλά ότι το πιο ζωτικό και παραγωγικό κομμάτι της κοινωνίας, το ίδιο της το μέλλον, μαραζώνει, απαξιώνεται, καταστρέφεται!
Και ενώ η κατάσταση είναι αυτή, τι σκέφτηκε να προτείνει το ΚΕΠΕ (Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών): Την κατάργηση του κατώτατου μισθού για τους νέους έως και 29 ετών! Ώστε οι εργοδότες να έχουν αυξημένα κίνητρα να προσλάβουν νέους! Το μέτρο προτείνεται να έχει διάρκεια 1 έτος – μετά οι εργοδότες μπορούν να… τους απολύσουν ή να συνεχίσουν να τους απασχολούν με τους αρχικούς όρους, δηλαδή με μισθό κάτω από το βασικό.
Αν συνδυάσουμε τώρα τέτοιες προτάσεις με την εργασιακή ζούγκλα που έχει δημιουργήσει η διάλυση των εργασιακών σχέσεων και εγγυήσεων, με τις αξιώσεις της τρόικας για απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων κ.λπ., τότε προκύπτει ένα εφιαλτικό τοπίο. Οι νέοι, αντί να μπαίνουν «με το δεξί» στην εργασία, αντί να προστατεύονται από καταστάσεις εργασιακής ζούγκλας και εξευτελιστικών όρων εργασίας, παίρνουν νωρίς-νωρίς ένα συντριπτικά αποθαρρυντικό μάθημα. Η ανεργία τους τσακίζει μια φορά, η εργασία (με αυτούς τους όρους) τους τσακίζει άλλη μία.
Όλα αυτά, πέρα από το απαράδεκτο αποτέλεσμα που έχουν, εμπνέονται και από μια νεοφιλελεύθερη αντίληψη που αποτελεί αντιστροφή της πραγματικότητας: ότι οι επενδύσεις γίνονται με κίνητρο τη φτηνή εργασία και όχι την προσδοκία να πουληθούν τα προϊόντα που παράγονται. Και άρα, ότι αυτό που θα «σηκώσει» την παραγωγή δεν είναι η αύξηση της ζήτησης (που σημαίνει αύξηση της κατανάλωσης, άρα και αύξηση των μισθών – σίγουρα πάντως όχι μείωση) αλλά η μείωση της ζήτησης!
Με τέτοιες «ιδέες», οι νέοι, το μέλλον της κοινωνίας καταστρέφονται – μαζί τους και το μέλλον της…
rizopoulospos
Είναι γενοκτονία...οι νέοι μας έχουν συχαθεί -και δικαίως-την πολιτική,αφού κιόλας αυτή όπως ασκήθηκε στην Ελλάδα είναι κομματοκρατία-κλεπτοκρατία!Όλες οι έννοιες διαστρεβλωμένες...Η πολιτική είναι πράξη προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο και αφορά τους πολίτες κι όχι τα λαμόγια-επαγγελματίες πολιτικούς!Οι ίδιοι πρέπει να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας,χωρίς ταμπέλες και "ηγέτες"και να ορίσουμε το πώς θα κυβερνηθεί από τον ίδιο το λαό η χώρα,αφού την απελευθερώσουμε ,ανατρέποντας το δοσιλογικό,κλεπτοκρατικό,σάπιο και προδοτικό σημερινό!
ΑπάντησηΔιαγραφή