Πέντε ρανίδες αίμα μας ,πέντε ρανίδες δάκρυ ,
τα νεκροκρέβατα που χτίσανε πόσο εύκολα ξεχνάν ,
καρδιά ολετήρων κόπτονται για να μας αποστείλουν
στα τάρταρα για να σωθούν ... αυτοί που μας τρυγάν .
Και εμείς μωροί κι ανίδεοι ψάχνουμε να σωθούμε ,
καθ'ένας όμως μόνος του, σε δύσκολο στρατί .
Πως μας τα καταφέρανε αυτοί οι ολετήρες
σαν πρόβατα σκορπίσαμε στην πρώτη αστραπή ;
Και αυτοί που το κατάφεραν να ζούμε μέχρι τώρα
με αγώνες , αναγνώριση , μνημεία ,προτομές ,
ωσάν ψέμα κι'όνειρο και καταχνιά στο γιόμα
μοιάζει σαν ν' αντρειωθήκανε με άλλης γης σπουδές .
Μα, σαν να'ναι πόλεμος αυτό που τώρα ζούμε ,
δίχως καμιάν αντίσταση, θρηνούμε αντί για ιαχές
που έπρεπε ν' ακούγονται γι'αυτά που'ναι κλεμμένα
για των παιδιών μας τα έρμαια όνειρα σε ξένες διδαχές .
ΜΕ ΤΟΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΜΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟ Σ'ΟΤΙ ΘΥΜΙΖΕΙ ΕΛΛΑΔΑ
Α Ρ Μ Α Γ Ε Δ Ω Ν
Post A Comment:
0 comments: