Αποσπάσματα από το τελευταίο βιβλίο του Βύρωνα Πολύδωρα "Ποια Ευρώπη;"....(σ.σ. στερνή μου γνώση να σ είχα πρώτα...)

Αποσπάσματα από το τελευταίο βιβλίο του Βύρωνα Πολύδωρα "Ποια Ευρώπη;"....(σ.σ. στερνή μου γνώση να σ είχα πρώτα...)


Σε συνέχεια συναφούς προηγούμενου άρθρου μου με τίτλο «Στο ερώτημα «Ευρώπη ναι ή όχι;» ο Λαός απαντά: «Άι sixtir όλοι σας!»

Του Αθανάσιου Καρανάσιου

«Αισθάνομαι πως τώρα, αυτές τις μακρές ώρες που διαρκούν τέσσερα χρόνια, φτιάχνονται τα δεσμά της δουλείας για έναν ολόκληρο λαό. Χαλκουργοί οι "δανειστές" μας.... Παράλληλα τώρα γίνεται πλύση εγκεφάλου, ότι ο λαός μας μπορεί να περνάει δύσκολα, αλλά οι καλύτερες μέρες θα ΄ρθουν. Είναι κατάδηλο και αυταπόδεικτο πως η παρέμβαση των Ευρωπαίων εταίρων μας με τη συνδρομή λόγω τεχνογνωσίας του ΔΝΤ, δεν έγινε για το καλό και χάριν της Ελλάδος. ... Η "σωτηρία" συνεχίζεται για τέταρτο χρόνο. Τα σημάδια είναι: αυτοκτονίες συμπολιτών μας, που δεν άντεξαν τα αιφνίδια οικονομικά και ψυχολογικά πλήγματα της κρίσης, ανεργία, λουκέτα, διάλυση των κρατικών και διοικητικών δομών, παρατεταμένη ύφεση, αποσάθρωση του κοινωνικού κράτους, διάρρηξη του κοινωνικού ιστού και άλλες τόσες "πληγές του Φαραώ"....

Εγώ υπήρξα (διαμηνύει ο Β. Πολύδωρας), οφείλω να ομολογήσω, για πολλά χρόνια φανατικός Ευρωπαϊστής. ... Η επιχειρηματολογία που στήριζε την απόφαση του Κων. Καραμανλή για ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ ήταν πολύ πειστική και ενίσχυε τις πρώτες και κάπως ρομαντικές (σ.σ. !) σκέψεις μου.

Προσχωρούμε στην ΕΟΚ, έλεγε ο κωδικοποιημένος λόγος, για τρεις λόγους ή καλύτερα τρεις ενότητες επιχειρημάτων. Πρώτον, οικονομικός. Για να αναπτυχθεί ο Έλληνας παραγωγός, έμπορος, επιχειρηματίας, ελεύθερα σε μια ελεύθερη αγορά 250 εκατομμυρίων (τότε) πολιτών-καταναλωτών, υψηλής οικονομικής τάξεως. Δεύτερος, πολιτικός. Η Ελλάδα εισήρχετο και εγένετο πλήρες μέλος, με ισοτιμία γνώμης, στην οικογένεια των δημοκρατικών χωρών της Ευρώπης. ... Και τρίτος λόγος, αμιγώς εθνικός. Με την ένταξή μας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες η χώρα αποκτούσε ένα πρόσθετο πλεονέκτημα πολιτικής ασφάλειας, αν όχι θωράκισης. Και ρητά σχεδόν, επί τέλους η χώρα μας θα ένιωθε ασφαλής έναντι της Τουρκίας....

Αυτή ήταν η ρητορική της ένταξης. Σε λίγο καιρό όμως μετά την ένταξη οι λόγοι και οι συνηγορητικές ρητορικές που μόλις αναφέραμε έγιναν "έπεα πτερόεντα". Οι ελπίδες φρούδες και τα όνειρα απατηλά. Καμία από τις τρεις ενότητες λόγων δεν επαληθεύθηκε. Εμείς οι κάπως υποψιασμένοι βλέπαμε ήδη από τη δεκαετία του ΄80 χωματερές αντί για αγροτικές παραγωγές και ελεύθερες εξαγωγές στις χώρες της ΕΟΚ, περιορισμούς των καλλιεργειών, κίνητρα για ξερίζωμα αμπελώνων, ποσοστώσεις σε βαμβάκι και καπνά, πόλεμο κατά των αιγοπροβάτων, διωγμό κατά των βοοειδών και ούτω καθεξής.

Βλέπαμε ακόμη, αντί της δημοκρατικής ισηγορίας και ισοπολιτείας, σχέσεις ανισότητας σε βάρος των μικρών, μηδενική χρήση της αρνησικυρίας (VETO). Γαλλο-Γερμανικά "Διευθυντήρια"και ειδικές πλειοψηφίες για κρίσιμες αποφάσεις. Βλέπαμε, τέλος, αντί εκτόνωσης, διαλλακτικότητας και χαλάρωσης στις Ελληνο-Τουρκικές σχέσεις, κλιμάκωση της έντασης, με κορύφωση της προκλητικότητας της Τουρκίας στα Ίμια και στο casus belli....

Tα ιδεώδη επιχειρήματα για την ένταξη παραχωρούσαν τη θέση τους στη σκληρή πραγματικότητα, τη γεμάτη με εκβιασμούς, "ληστείες", τοκογλυφικούς δανεισμούς, παράλληλα με ξελογιαστικά "πακέτα" και ροές "επιδοτήσεων"., με "διαπραγματεύσεις" μεταξύ δυνατών και αδυνάτων -αν είναι δυνατόν να υπάρξει έτσι διαπραγμάτευση-, με πολλή αδικία. Βλέπαμε αυτά τα συμβαίνοντα και ανησυχούσαμε. Δεν προλαβαίναμε να αντιδράσουμε (σ.σ. !!!).

Δεν βρίσκαμε και συμμάχους στη διάγνωση και στο πνεύμα της αντίστασης. Μόνο το ΚΚΕ και κάποιοι αριστεροί συγγραφείς, διανοούμενοι μαρξιστές, έθεταν τον διδακτικό προβληματισμό, ότι τα κονδύλια που διέθετε η ΕΟΚ/ΕΕ έκαναν τον κύκλο τους και επέστρεφαν, μέσω της κατανάλωσης, αγοράς των βιομηχανικών προϊόντων, στον Ευρωπαϊκό Βορρά....

Ανασκοπώντας την Ιστορία, ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΜΕΧΡΙ ΔΑΚΡΥΩΝ (τονισμός και κεφαλαία από τον σχολιαστή), γιατί είχα για πολλά χρόνια, στα χρόνια της Ευρωλατρείας μου, αδικήσει .... Έτσι κατέληξα ή κατάντησα Ευρωσκεπτιστής, όπως θα ήθελαν να λένε κάποιοι εμπαθείς κοσμοπολίτες ή "Ευρωλιγούρηδες"....

Γι αυτό σημαίνω συναγερμό. Γι αυτό ζητώ εθνική συνεννόηση. Γι αυτό προτείνω να εκδοθεί ένα ομόφωνο ψήφισμα της Βουλής των Ελλήνων, με το οποίο θα γνωστοποιείται σε όλες τις Βουλές και Κυβερνήσεις του κόσμου ο κίνδυνος ανθρωπιστικής κρίσης που αντιμετωπίζει ένας λαός, ο Ελληνικός, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και της βαθιάς ύφεσης, στην οποία τον οδηγεί αφεύκτως η ακρισία και η απληστία τω ν δανειστών του. .... Γιατί η πατρίδα κινδυνεύει. Και μετρά τα παιδιά της και τους φίλους της και καλεί πάντες τους δυναμένους να φέρουν όπλα θάρρους, ήθους και αγωνιστικής διάθεσης για τη σωτηρία του Λαού και του Έθνους!» - Τέλος αποσπασμάτων από το βιβλίο του Βύρωνα Πολύδωρα.

Σχολιασμός: Το παραπάνω βιβλίο είναι μια κάποια συμπαθής ανθρώπινη συνειδησιακή κρίση για τον παλαίμαχο πολιτικό Βύρωνα Πολύδωρα. Όμως, εμείς οι άτυχοι και δυστυχείς Έλληνες πολίτες, που ως θύματα υφιστάμεθα σήμερα με τον πλέον δραματικό τρόπο, τις επιπτώσεις των λανθασμένων (τουλάχιστον) πολιτικών αποφάσεων, στις οποίες συμμετείχε και ο κ. Βύρων Πολύδωρας, με πόνο ψυχής, ρωτάμε τον κάθε «κ. Βύρωνα Πολύδωρα»: «Έπρεπε, να περάσουν 35 ολόκληρα χρόνια, για να πει ο κάθε μετανιωμένος πολιτικός «Στερνή μου γνώση να σ είχα πρώτα»;;;

Η σύνδεσή μας με την ΕΟΚ ήταν, για κάθε νοήμονα, μελετημένο και ψυλλιασμένο, με κριτήρια οικονομικά, κοινωνιολογικά και ιστορικά μια υπόθεση a priori χαμένη από "χέρι". Είναι βέβαιη αγαθοσύνη, βλακεία ή ακόμα και προδοσία, όταν εκχωρείς την εθνική σου κυριαρχία στην ΕΟΚ/ΕΕ, δηλαδή σε ευρωπαϊκά κέντρα, που αιματοκύλησαν την Ευρώπη σε δύο παγκόσμιους πολέμους!

Είσαι αφελής τουλάχιστον, ή καραμπινάτος προδότης, όταν "ανοίγεσαι" σε οικονομικό ανταγωνισμό με δυνατότερους σου οικονομικά και παραγωγικά. Με βάση τον ορθολογισμό, αλλά και την ιστορία, την "έχεις βαμμένη". Είναι "εκ των ων ουκ άνευ", ότι θα υπερισχύσει ο ισχυρότερος και θα σε εξαφανίσει! Είναι ιστορικά, άφθονες οι αποδείξεις τέτοιων ψευδεπίγραφων "συμμαχιών", που πάντα κατέληγαν στην εκμετάλλευση των αδυνάτων και την αφομοίωσή τους από τους ισχυρούς.

Εκτός αυτών, η απώλεια του εθνικού μας νομίσματος (δεδομένου ότι το χρήμα επικαθορίζει καίρια την πραγματική οικονομία) και η άσκηση πλέον της νομισματικής/πιστωτικής/συναλλαγματικής πολιτικής από "άγνωστα" σχεδόν κέντρα αναμφισβήτητα σε καθιστούν νομοτελειακά εξαρτημένο, οφειλέτη, άνεργο και ξεπουλημένο.

Οι Έλληνες ή ελληνόφωνοι πολιτικοί "φωστήρες" ή "νάνοι" μας, θάπρεπε να γνωρίζουν όλα αυτά τα στοιχειώδη. Όμως αντί των αυτονόητων, πίστεψαν ως ρομαντικοί νεανίες στις επικίνδυνες σειρήνες ή -γιατί όχι- καραμπινάτα πρόδωσαν τη χώρα και έσυραν την Ελλάδα και τους Έλληνες στη σφαγή.

Συμπερασματικά λοιπόν, ζητούμενα είναι, η παραδειγματική τιμωρία των υπεύθυνων πρωταγωνιστών πολιτικών, που έριξαν ένα ολόκληρο λαό στο λάκκο των λεόντων, η ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας μαζί με το αποσπασμένο εθνικό μας κεφάλαιο από τους απατεώνες «δανειστές»/ «αγοραστές ! Είναι πραγματική ανάγκη και θέμα ζωής ή θανάτου, η σιωπηλή πλειοψηφία του ελληνικού λαού, να σπάσει επιτέλους τη σιωπή της και να πάρει θέση στα πρωτοφανή τεκταινόμενα. Αν συνεχίσει έτσι, να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, η Ελλάδα θα σβήσει ως εθνική, κρατική ή λαϊκή οντότητα. Όποιος δεν το έχει αυτό εισέτι κατανοήσει είναι, είτε αδαής βλαξ είτε εθελόδουλος ραγιάς είτε άδειος τενεκές!