Ο "χαλκοπρόσωπος" πρωθυπουργός των ψεμάτων...

Του Στέλιου Συρμόγλου

Ενδεια και αδιέξοδα. Ενδεια και αναθυμιάσεις σκανδάλων. Και πάλι ένδεια σ' όλο το εύρος της πολιτικοκοινωνικής μας ζωής.

Ενα σκηνικό πρόδηλα αρνητικό. Με την αναξιοπιστία των πολιτικών να "σφυροκοπείται" από τον καταιγισμό των γεγονότων και της ίδιας τους της πολιτικής βλακείας. Και στην κοινωνία να παρατηρούνται συμπτώματα αποσύνθεσης.

Η δυσωδία από την έρπουσα ανικανότητα των πολιτικών, αλλά και τη διαφθορά που "επωμίζονται" σε συνδυασμό με το δυσβάστακτο σάκο με ψέματα και έωλες υποσχέσεις, αποτυπώνεται στη ρητορική αντιπαράθεση μεταξύ των κομμάτων και ιδιαίτερα κάποιων γελοίων εκφραστών μιας καταστροφικής πολιτικής για την ελληνική κοινωνία. Ολοι τους εμφανίζονται να ξυφουλκούν αναίσχυντοι, αυθάδεις και ανερυθρίαστοι υπέρ των δημοκρατικών θεσμών, του κοινωνικού συνόλου και εναντίον της διαφθοράς και των...φαντασμάτων της. Γιατί περί "φαντασμάτων" πρόκειται. Ποιοι τέλος πάντων είναι πίσω από τη διαφθορά και τα σκάνδαλα; Ποιοι συντηρούν τους πυλώνες της κοινωνίας της μίζας για δεκαετίες; Ποιοι εξέθρεψαν τα επιχειρηματικά εκτρώματα με την κτηνώδη λαιμαργία για τον κρατικό κορβανά;

θα αντιτάξει κάποιος ότι παρατηρείται "κινητικότητα" και αποκαλύπτονται πρόσωπα και καταστάσεις με αποτέλεσμα να οδηγούνται στον εισαγγελέα και στη φυλακή. Ναι, εξ' ανάγκης
και νόμου μετάθεσις που λένε οι νομοδίφες. Κι όσα όμως αποκαλύπτονται, ανεξάρτητα της δικαστικής εξέλιξης, δεν εμπλέκουν τους πολιτικούς προισταμένους των επιτηδείων και των εγκάθετων της δημόσιας διοίκησης. Οι πολιτικοί παραμένουν στο απυρόβλητο. Αν τώρα κάποιοι επιχειρηματίες οδηγούνται ή θα οδηγηθούν στη φυλακή, είναι βέβαιο ότι κατέστησαν αδύναμοι για να υπηρετήσουν το πολιτικό σύστημα, που στην "καχεξιά" του αποζητά στέρεες δικαιολογίες για να επιβιώσει...Τα πράγματα σε τούτη τη χώρα των "θεαμάτων" ποτέ δεν είναι όπως φαίνονται...

Δεν ήταν ο Αντώνης Σαμαράς και ο Βαγγέλης βενιζέλος, οι εταίροι στο "εγχείρημα" της εξαθλίωσης της ελληνικής κοινωνίας με τον πλέον ανάλγητο τρόπο, που συμμετείχαν στο βοθροειδές πολιτικό σύστημα και μάλιστα από θέσεις εξουσίας; Δεν ήταν; Ποιος αλήθεια αφελής, εύπιστος και με παρωπίδες πολίτης μπορεί να πιστεύει ότι δεν είναι οι ίδιοι που σπεύδουν σήμερα να "πατάξουν" τη διαφθορά και να μας "σώσουν";

Σοβαρό μερίδιο ευθύνης έχει και η παραπαίουσα Αριστερά, ανεξάρτητα από ποιους εκφράζεται σήμερα. Και η "καραμέλα" της μη συμμετοχής της στην εξουσία κατακερματίζεται αμέσως από τις πολιτικές που κατά καιρούς επέβαλαν ή απέφυγαν να υποστηρίξουν, ενισχύοντας παράλληλα τη συντεχνιακή λογική και τον δημοσιουπαλληλικό ωχαδερφισμό. Ενα πολιτικό σύστημα κατώτερο των περιστάσεων. Πάντα χωρίς αξιοπρόσεκτες εξαιρέσεις.

Και βιώνουμε την ένδεια σε οικονομικό, πολιτικό και πνευματικό επίπεδο. Και οδηγούμαστε με μαθηματική νομοτέλεια σε εθνικά αδιέξοδα. Με τον "χαλκοπρόσωπο" πρωθυπουργό των ψεμάτων, της...μαγκιάς και των πολιτικών τεχνασμάτων να επιδίδεται σε λεκτικές κορώνες περί "ανάπτυξης", και "προσωπικής" εμπλοκής του στην προσπάθεια της προσέλκυσης επενδύσεων, που βέβαια δεν είδαμε παρά μόνο πτωχεύσεις μεγάλων ελληνικών εταιριών ή μεταφορά της έδρας τους στο εξωτερικό. Τον ακούμε να μας μιλά για την προοπτική εκσυγχρονισμού της χώρας και τη δυναμική επανεμφάνιση της Ελλάδας στις διεθνείς χρηματαγορές, την ίδια χρονική περίοδο που η αθλιότητα "μαστιγώνει" την κοινωνία και με την λιπόψυχη πολιτική του, την "νευρικότητα"της απερισκέψιας του έως αφροσύνης, καταδείχνει το νανοειδές πολιτικό του ανάστημα και τη χαμαιζηλία του.

Μια πολιτική συμπεριφορά αναίδειας, φοβικής λογικής με δουλοφροσύνη προς τους δανειστές της χώρας, μια έκφραση πολιτικής του εκπόρνευσης, που καταγράφει η αντιληπτική ικανότητα και της πλέον αφελούς συνοικιακής μανικιουρίστριας. Ενας πρωθυπουργός έτοιμος να προβεί στο...σάλτο μορτάλε, απαλλάσσοντας εαυτόν και την κοινωνία από τη χαλκευμένη λογική περί πολιτικής εντιμότητας.

Ενδεια οικονομική ή μάλλον όλα τα ναυαγοσωστικά των προηγμένων χωρών δεν μας σώζουν από το οικονομικό ναυάγιο, που προκάλεσαν οι "καπεταναίοι" της πολιτικής συμφοράς. Ολοι αυτοί που συνιστούν το ανεύθυνον αυτού του τόπου, δεν μπορούν να υποψιαστούν καν την ευεργετική σημασία της αλήθειας, που ανατέμνει την κοινωνική ελλαδική πραγματικότητα.

Αν υπάρχει ελπίδα διάσωσης της χώρας; Μόνο με τη σύγκλιση των κοινωνικών τάξεων, ως συνέπεια της διάπλωσης της συνειδητοποίησης της πολιτικής ανικανότητας, δημιουργούνται οι προυποθέσεις για αντίδραση στις ανάξιες και καταγέλαστες πολιτικές των σκοπιμοτήτων. Μόνο από την ανάπτυξη της κοινωνικής συνείδησης θα αναδυθούν οι πολιτικές δυνάμεις και οι ηγετικές πολιτικές φυσιογνωμίες. Και επιτέλους, δεν είναι δυνατόν οι άνθρωποι της εξουσίας να έχουν τα πάντα, το κέρδος και τη δύναμη και οι πολίτες τα πάντα σε χρέη και υποχρεώσεις. Να υφίστανται δε τις οδυνηρές συνέπειες ανερμάτιστων πολιτικών πρακτικών, το έλλειμμα δημοκρατίας και να αισθάνονται ανασφαλείς και ανέστιοι μέσα στην ίδια τους την εστία...

freepen