Μια φράση του Μάο, λόγω και του επικείμενου ταξιδιού του Αντ. Σαμαρά στην Κίνα είναι χαρακτηριστική για όσα γίνονται στην κυβέρνηση: «μεγάλη αναταραχή, ωραία κατάσταση». Όμως πρέπει να συμπληρωθεί με το ερώτημα: «ωραία κατάσταση, αλλά για ποιoν;».
Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά στο ερώτημα, αλλά το ζήτημα είναι ότι η τρικομματική κυβέρνηση για μια ακόμη φορά παρουσιάζει μια εικόνα εξαιρετικά περίεργη που κινδυνεύει να γίνει και επικίνδυνη: η απεργία των καθηγητών που τινάζουν στον αέρα τις Πανελλαδικές εξετάσεις, αλλά και το νομοσχέδιο για το ρατσισμό και την ξενοφοβία, είναι τα τελευταία δυο ζητήματα που δημιουργούν πολλαπλά προβλήματα.
Η επιστράτευση των καθηγητών που είναι ζήτημα ωρών να ενεργοποιηθεί και τυπικά, ανάβει φωτιές και στο εσωτερικό της ΝΔ, ενώ υπάρχει διχασμός και στη ΔΑΚΕ, η πλειοψηφία της οποίας στηρίζει τις απεργίες των καθηγητών.
Πολλοί στο υπουργικό συμβούλιο θέτουν ερωτήματα για τη στάση και τις κινήσεις του υπουργού Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλου, ενώ μεγάλος αριθμός βουλευτών θέτει ευθέως το ερώτημα: «μπορεί μια κυβέρνηση όταν έχει ένα σημαντικό πρόβλημα με μια εργασιακή ομάδα να χρησιμοποιεί συνεχώς την επιστράτευση;».
Στο εσωτερικό της ΚΟ της ΝΔ υπάρχει μεγάλη αναστάτωση και εκνευρισμός για τις κινήσεις της κυβέρνησης, ενώ ο Πρωθυπουργός θα αναχωρήσει για την Κίνα την προσεχή Τετάρτη με ανοικτά μέτωπα.
Αρκετοί διερωτώνται είμαστε ενώπιον κοινωνικής έκρηξης; Η καύσιμος ύλη υπάρχει άφθονη, η αφορμή μπορεί να δοθεί ανά πάσα στιγμή. Απομένει λοιπόν για να συμπληρωθεί το παζλ, να βρεθούν τα πολιτικά και συνδικαλιστικά υποκείμενα που θα εκφράσουν και θα καθοδηγήσουν το εξεγερσιακό πνεύμα της κοινωνίας.
Αυτή είναι η θεωρία που αναπτύσσει σε συνομιλητές του, στέλεχος της κυβέρνησης με αριστερή παιδεία. Μπορεί να τη δούμε στην παρούσα φάση; Λίγο δύσκολο λένε οι πιο μυημένοι, ενώ και στις πρεσβείες των Αθηνών, επικρατεί προβληματισμός και ανησυχία για κοινωνική έκρηξη, την οποία όμως βλέπουν για το φθινόπωρο.
Σύμφωνα με μια παραδοσιακή αριστερή αντίληψη οι προϋποθέσεις για την ανατροπή μιας κατάστασης δημιουργούνται όταν οι «από κάτω» έχουν φτάσει στα όρια της αντοχής τους και δεν θέλουν να διαιωνιστεί το καθεστώς στο οποίο ζουν, ενώ οι «από πάνω» δεν μπορούν να κυβερνήσουν πια με τον τρόπο που το έκαναν.
Είμαστε σ’ αυτό το σημείο τούτη την ώρα; Θα μπορούσε να διακινδυνεύσει κανείς μια αρνητική απάντηση αν και, όπως λέει ο Τσόμσκι, «το τι θα γίνει στη συνέχεια είναι αδύνατον να προβλεφθεί γιατί έτσι ήταν πάντοτε με τις ανθρώπινες υποθέσεις».
Σε κυβερνητικούς κύκλους παραδέχονται ότι η πολιτική της κυβέρνησης για την έξοδο από την κρίση που υπαγορεύεται από το μνημόνιο, είναι όντως σκληρή γιατί πλήττει κυρίως τις λαϊκές τάξεις και τα μεσαία στρώματα.
Ωστόσο ρεαλιστική εναλλακτική λύση δεν έχει κατατεθεί από κανέναν άλλο χώρο και ως εκ τούτου επικρατεί εφησυχασμός.
Το ερώτημα είναι έως πότε. Η κυβέρνηση έχει μπροστά της ένα δυνατό ματς με τους συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ και μένει να φανεί εάν θα βγει κερδισμένη.
Ιωάννης Μαρτέλλος
Φίλη μαθήτρια, φίλε μαθητή,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ απεργία των εκπαιδευτικών σε αφορά άμεσα. Δεν είναι απεργία κάποιων εργατών σε κάποιο εργοστάσιο. Όχι ότι δεν σε αφορούν τα εργασιακά δικαιώματα αλλά τώρα το πράγμα είναι στη πόρτα σου.
Από μια άποψη, εσύ θα ρισκάρεις τις πανελλήνιές σου, εσύ θα αγχωθείς παραπάνω μέρες, εσύ θα χάσεις λίγο από το καλοκαίρι σου.
Από την άλλη όμως, εσύ θα μπεις σε μια σχολή συγχωνευμένη με άλλες τρεις, εσύ θα κάνεις μάθημα στοιβαγμένος με άλλους τριακόσιους σε αίθουσες για εκατό πενήντα άτομα, εσύ θα ψάχνεις για δουλειά σε κάποια χρόνια όταν ήδη η ανεργία των νέων είναι πάνω από 60%.
Ακόμη περισσότερο, η μικρότερή σου αδερφή, ο μικρότερός σου αδερφός, η φίλη σου, ο φίλος σου, θα δώσουν πανελλήνιες του χρόνου ή σε μερικά χρόνια τελειώνοντας τη μέση εκπαίδευση σε ένα σχολείο με παιδιά που πεινούν, με φωτοτυπίες αντί για βιβλία, με υπεράριθμα τμήματα, με ελλείψεις σε καθηγητές μέχρι και τον Μάρτιο και με προοπτικές περαιτέρω υποβάθμισης.
Επειδή είσαι δεκαεφτάρα και δεκαεφτάρης και δεν μασάς κουτόχορτο όπως εμείς οι ενήλικες (τρομάρα μας), ψάξε, μάθε, ρώτα, μίλα και οργανώσου. Αποφάσισε αν θες η όχι να γίνει η απεργία, αν θεωρείς ότι η επιστράτευση των καθηγητών σου, των δικών σου καθηγητών, στο δικό σου σχολείο, είναι σωστή, και πες τους το.
Η πολιτεία δεν σου δίνει ακόμη το δικαίωμα να ψηφίσεις, όμως αυτοί που δεν επέλεξες συνεχίζουν να ορίζουν την ζωή σου.
Γράψε ένα κείμενο με τους συμμαθητές σου και δώσε το στους καθηγητές σας ή δημοσίευσέ το. Στο facebook, στον τοπικό τύπο, στα τοπικά blogs, είναι πολύ απλό. Αν είστε μαζί τους θέλουν πολύ να το ξέρουν, να πάρουν κουράγιο και να παίξουν κορώνα – γράμματα ακόμη και την δουλειά τους για ένα καλύτερο αύριο στην παιδεία. Αν όχι, πάλι θέλουν να ξέρουν ότι ο αγώνας τους δεν σας αγγίζει, και παλεύουν μόνοι τους. Είναι πολύ σημαντικό για αυτούς.
Μην αφήνεις πια τους άλλους να κανονίζουν για σένα, πάρε θέση τώρα.
ένας εκπαιδευτικός
stin ftoxia na pate koyfales diamorfonete ths elpidesas??? kata to dokoyn ..kanete pos sinpasxete me aytoys ppoy eine stin anexia ..gia na exoyme oli i anthropi ta idia dikeomata ola jekinane apo to xesimo.. na min kriveste piso apo koyrtines .an thelete na milame ilikrina vgalte to vradi thn kolofatsasas sto katthreytaki ths toyaletas sas kai kante thn aytokritikisas sta tosa xronia poy volevosastan th kanate gia toys animporoys kai min moy pite oti tora sperno dixasmoys ..o megaliteros dixasmos eine na min kano kati gia toys sinantropoys mas poy ipoferoyn ????????
ΑπάντησηΔιαγραφή