ΕΣΥ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΣΟΥ (ΜΕΡΟΣ Ε)

ΕΣΥ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΣΟΥ ... (ΜΕΡΟΣ Α)
ΕΣΥ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΣΟΥ (ΜΕΡΟΣ Β)
ΕΣΥ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΣΟΥ (ΜΕΡΟΣ Γ)
ΕΣΥ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΣΟΥ (ΜΕΡΟΣ Δ)

4η Παρότρυνση: ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

Δέκα-δεκαπέντε χρόνια πρίν όλος ο κόσμος σχεδόν δούλευε από ένα γραφείο ή ένα μαγαζί και απευθύνονταν κυρίως στο αγοραστικό κοινό κυρίως της γεωγραφικά περιοχής του γραφείου/
μαγαζιού. Σήμερα υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων, κυρίως στο εξωτερικό ακόμα, που κάνουν δουλειές σε ένα σωρό άλλες αγορές χιλιάδες χιλιόμετρα μακρία και ακόμα παγκοσμίως άπο το υπάρχων γραφείο και από μία συγκεκριμένη τοποθεσία. Και όλα αυτά λόγω της τεχνολογίας. Αν είσαι γκατζετάκιας, ξέρεις από ηλεκτρονικά κυκλώματα, άν είσαι εφευρέτης, άν είσαι κάποιος ο οποίος μπορεί να βελτιώσει ένα προιόν ή να δημιουργήσει έναν καλύτερο τρόπο για να διεκπεραιώνει κάποιος μία δουλειά, τότε αυτός είναι ο τομέας σου. Όλα αρχίζουν από μία ιδέα και η τεχνολογία έρχεται και μεταφέρει την εφαρμογή της ιδέας σου στην μάζα. Στην χειρότερη των περιπτώσεων, στην χειρότερη οικονομική κατάρρευση όλων των εποχών, η τεχνολογία είναι 100% σίγουρο ότι θα συνεχίσει να υπάρχει. Είτε κατάρρεσυη όμως είτε όχι, πάντα ο κόσμος θα χρειάζεται τις υπηρεσίες του κράτους και των υπουργίων, προιόντα, υπηρεσίες, τρόφιμα και όλα απαραίτητα μέσα διαβίωσης. Και η ερώτηση είναι μπορείτε εσείς να προσφέρετε κάτι από όλα αυτά; Και ακόμα πιό σημαντικό, μπορείτε να παρέχετε προιόντα ή υπηρεσίες κατά πολύ βελτιωμένα/νες από παλιότερα; Η βελτίωση του προιόντος ή της παροχής υπηρεσιών πάει χέρι χέρι με την τεχνολογία.

5η Παρότρυνση: ΑΣΦΑΛΕΙΑ

Η ασφάλεια αποδεικνύεται τελικά όσο βαθαίνει η κρίση, να είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα. Και για να μπώ κατευθείαν στο θέμα, ξεκινήστε εταιρείες που παρέχουν υπηρεσίες ασφάλειας στον κόσμο. Άνεργοι, απόστρατοι, απολυμένοι της δημοτικής αστυνομίας, εξειδικευμένοι και ανειδίκευτοι, μπορούν να συνεργαστούν με λίγα χρήματα, να συστήσουν μια εταιρεία και να παρέχουν φθηνά προστασία και φύλαξη στον κόσμο, που πλέον την έχει τόσο πολύ ανάγκη με την τεράστια αύξηση της εγκληματικότητας, των κλοπών , των λαθρομεταναστών και κτλ. Εδώ ένα ολόκληρο κόμμα βασίστηκε σε αυτή την ιδέα και μπήκε στην Βουλή, μια ανεξάρτητη με τα πολιτικά εταιρεία πιστεύετε ότι δεν θα προκόψει και ειδικότερα σήμερα; Ακόμα και οι εταιρείες κουφωμάτων σήμερα εάν επιβιώνουν, επιβιώνουν με το να διαφημίζουν σιδεριές και πιό ασφαλή συστήματα κουφωμάτων. Εμπόριο και τοποθέτηση καμερών, συναγερμών, κλειδαριών και το ότιδήποτε τέλοσπάντων έχει να κάνει με την παροχή ασφάλειας στον κόσμο είναι ένα πάρα πολύ καλό «στοίχημα» με πολύ λελογισμένο ρίσκο την σήμερον ημέραν, για να βασίσει κάποιος το νέο του ξεκίνημα.

6η Παρότρυνση: ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΑΞΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ

Εδώ ακριβώς κείτεται όλο το πραγματικό νόημα του μετατρέπω την καταστροφολογία σε δημιουργικότητα. Από τη στιγμή που ο κόσμος κοιτάει έξω από τον ίδιο του τον εαυτό και πέρα από αυτόν για την/τις απαντήσεις στα προβλήματά του και από τη στιγμή που ο κόσμος ψάχνει κάπου αλλού μακρία και έξω από αυτούς για λεφτά, για λύσεις και για απαντήσεις, αυτομάτως ο κόσμος σε

εκείνο το σημείο χάνει όλη την προσωπική του δύναμη. Αλλά εάν ο κόσμος αρχίσει να κοιτάει έστω και για λίγο μέσα του για αρχή, έχοντας στο μυαλό πάντα την έννοια της αυτάρκειας, εκείνη ακριβώς τη στιγμή αρχίζει να αφουγκράζεται την μεγάλη προσωπική του δύναμη. Σε ένα καταρρέον περιβάλλον, ο άνθρωπος που θα μπορέσει να προσθέσει παραπάνω αξία στον οποιοδήποτε τομέα της αγοράς είναι αυτός ο ένας άνθρωπος που πραγματικά για μένα θα ισούται εκ του αποτελέσματος για δέκα υπουργούς ταυτόχρονα.

Υπάρχουν πολλές άλλες καλές και βιώσιμες προτάσεις και ιδέες σε όλους σχεδόν τους κλάδους. Ο κόσμος θα συνεχίσει να χρειάζεται τις υπηρεσίες όλων σχεδόν των ειδικοτήτων, αλλά δεν θα συνεχίσω άλλο να τις απαριθμώ διότι ξέρω τώρα ότι πολλοί, θα πέσουν να με φάμε με τα ακυρωτικά-αποτρεπτικά σχόλια τους, να υποθέτουν τα χίλια μύρια και να κατακρίνουν, λές και εμένα θα με πιάσει κάτι από όλα αυτά. Το κακό όμως σε αυτό είναι ότι κάποιος μπορεί όντως να διαβάσει αυτά τα κείμενα, να σκεφτεί από μέσα του «δες τί λέει τώρα αυτός εδώ ρε...» να μπεί στην διαδικασία της οποιαδήποτε παραγωγικής σκέψης και μετά να διαβάσει και τα σχόλια των υπολοίπων και αυτόματα σαν ένα ακόμα κοπαδοποιημένο προιόν της θυματοκρατίας να πεί «άστο καλύτερα γιατί εάν οι σχολιαστές τον βρίζουν άρα κάτι θα ξέρουν αυτοί». Δεύτερον, πιστεύω ότι οι περισσότεροι και από μόνοι σας σε συζητήσεις με τους/τις φίλες σας, έχετε ήδη κάνει τέτοιες συζητήσεις και σκέψεις αλλά έχετε μείνει μόνο στα λόγια. Βλέπετε όμως με απόλυτη ευκρίνεια τα εμπόδια και πολύ καλά κάνετε, αλλά δέν μπαίνετε ποτέ στην συνέχεια, στην διαδικασία δηλαδή του να συνεχίσετε να σκεφτείτε και για το πώς μπορεί να τα υπερβείτε ή εάν όχι να υπερβείτε, να τα περιορίσετε τουλάχιστον. Λές και όλα θα πρέπει να είναι στρωμένα με ροδοπέταλα για να αποφασίσετε τελικά να κάνετε κάτι.

Θα πρότεινα να πάρετε αυτά τα κείμενα και να τα δώσετε να τα διαβάσουν τα παιδιά σας, οι νεότεροι άνθρωποι και σβήστε και το όνομα μου κιόλας εάν δεν θέλετε, δεν έχω κανένα πρόβλημα. Σας το λέω από τώρα όμως ότι μόλις το διαβάσουν οι νεότεροι ξέρετε τι θα πούν; Ε ρε μπαμπά π.χ. τα ξέρω όλα αυτά λίγο ή πολύ, τί μου το έδωσες να το διαβάσω; Τί θέλω να πώ; Καταλαβαίνω ότι οι λίγο μεγαλύτεροι άνθρωποι λόγω πολύχρονων παγιωμένων αντιλήψεων και αντικειμενικής δυσκολίας να συμβαδίσουν με τα νέα δεδομένα της εποχής, μπορεί πολύ πιθανόν να διαφωνήσουν με το όλο πνεύμα των κειμένων αυτών ή και με κάτι συγκεκριμένο. Για τους νεότερους όμως ανθρώπους να ξέρετε ότι όλο αυτά λίγο ή πολύ θεωρούνται ήδη δεδομένα. Μα ακόμα και να μήν απαντήσει έτσι ο γιός ή κόρη σας, θα πιάσουν κατευθείαν το νόημα και η έμφυτη φαντασία και ευρηματικότητά τους αυτόματα θα αρχίσει να οργιάζει. Και εκεί πρέπει να μπείτε και εσείς (οι παλιότεροι) και να σιγοντάρετε...Οι νεότεροι άνθρωποι μπορεί να έχουν έρθει σε αδιέξοδο, αλλά να ξέρετε ότι είναι πολύ πιό εύστροφοι από ότι νομίζετε, δεδομένου της ευκαιρίας. Σε τέτοιες εποχές πείτε μου πιά είναι καλύτερη επένδυση για ένα γονιό από το να επενδύσει στο ίδιο του το παιδί.

Κρίση ξε κρίση, υπερφορολόγιση ξε υπερφορολόγιση, κατάρρευση ξε κατάρρευση, ας σκεφτούμε όλοι μας καταρχάς τί θα μας άρεσε να κάνουμε ή να προσφέρουμε από εδώ και πέρα στη ζωή μας, τί προιόν ή τί υπηρεσία δηλαδή. Μετά να σκεφτούμε κατά πόσο αυτό που έχουμε βάλει στόχο σαν ενασχόληση, ανταποκρίνεται στις ανάγκες του κόσμου και στην τρέχουσα κατάσταση αλλά και μελλοντικά. Εν συνεχεία μπορούμε να γεννήσουμε νέους τρόπους για το πώς εμείς θα μπορούσαμε να προσθέσουμε παραπάνω αξία στην αγορά μέσω της δικίας μας προσφοράς και συμμετοχής στον εκάστοτε τομέα/κλάδο. Σας εγγυώμαι ότι εάν καθίσετε να σκεφτείτε αυτά π.χ. για μία εβδομάδα, θα έρθουν ολονών σας πολλές και διαφορετικές ιδέες. Πολύ πιθανόν να έχετε ήδη ιδέες ή ιδέα, αλλά το

ερώτημα σε εκείνη την περίπτωση είναι γιατί δεν κάνετε μία προσπάθεια πάνω σε αυτή; Είναι πολύ ωραίο πράγμα από την μία βλέπετε να έχει κάποιος ένα σωρό ιδέες και να είστε ευρηματικοί αλλά να ξέρετε ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι με ιδέες, πολύ πιθανώς όχι τόσο έξυπνες όσο οι δικιές σας, μπορεί αυτοί οι άνθρωποι να μήν είναι όντως τόσο εύστροφοι όσο εσείς αλλά να είναι αυτή τη στιγμή με πολύ περισσότερα χρήματα και σε πολύ καλύτερη κατάσταση από εσάς γενικότερα. Και ξέρετε γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί αυτοί σαν λιγότερο έξυπνοι ή ικανοί από εσάς έκαναν ένα μόνο πράγμα. Έκαναν αυτό που οι αποτυχημένοι δεν κάνουν. Έφαγαν τις πρώτες αναπόφευκτες απορρίψεις προσπαθώντας να πουλήσουν την ιδέα του, αναρωτήθηκαν εν συνεχεία το γιατί τον απορρίπτουν, δεν το έβαλαν κάτω, συνέχισαν, βελτιώθηκαν και στο τέλος πέτυχαν. Σε αντίθεση με τον άλλο τον παν-εύστροφο με τις παν-έξυπνες ιδέες του που δέν έκανε τίποτα. Διότί η ευστροφία ήταν τόσο καλή όσο έως να διατυπώσει μια ιδέα αλλά η ευστροφία αυτή στέρεψε όταν ήρθε η στιγμή της υλοποίησης. Σε εκείνη την περίπτωση λοιπόν άς φωνάξουμε όλοι «Ζήτω η θυματοκρατία» που καλλιεργεί το κράτος. Φόβος vs Ευστροφία δηλαδή, 1-0. Από την άλλη όμως, Φόβος+Ευστροφία = τείνει στο άπειρο. Δέν παίζει ρόλο ποιός είχε στην αρχή την ιδέα, παίζει ρόλο ποιός έδρασε τελικά πάνω σε αυτή την ιδέα. Αυτό ξεχωρίζει τον επιτυχημένο με την αποτυχημένο. Η δράση. Και αυτό από ότι αντιλαμβάνεστε έχει και πολλές άλλες προεκτάσεις στην ζωή μας. Όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Με την έννοια καριέρα να έχει καταντήσει πλέον ανέκδοτο, όλο και περισσότεροι νέοι παρόλα αυτά επιχειρούν να μπουν στην αγορά εργασίας με την ελπίδα να γίνουν οι ίδιοι επιχειρηματίες. Τόσο επειδή με τις νέες τεχνολογίες το επιχειρείν έχει γίνει προσιτό, όσο και επειδή η ανάγκη για εισόδημα δεν αφήνει άλλες επιλογές. Από το ένα άκρο έχουμε το κράτος να δαιμονοποιεί την έννοια του επιχειρείν και του εισοδήματος και από το άλλο άκρο πρέπει να παροτρύνουμε όλοι μας σήμερα το σύνολο του πληθυσμού "να τολμήσει". Να τολμήσει γιατί δεν υπάρχει άλλη πλέον επιλογή. Επιδοτήσεις και εύκολη χρηματοδότηση ήταν μέχρι πρότινος ένα επιπλέον προωθητικό εργαλείο. Ψιλό-χοντρό ξεχάστε το όμως πλέον αυτό, διότι έχουμε να κάνουμε σήμερα με ένα κράτος λωποδύτη. Σήμερα, οι περισσότεροι νέοι επιχειρηματίες αναγκάζονται λοιπόν να κάνουν το επιχειρηματικό τους βήμα με δικά τους κεφάλαια. Αφενός λοιπόν έχουμε πολλούς νέους ανθρώπους να ωθούνται προς το επιχειρείν και αφετέρου επενδύονται πλέον σε αυτό οι (τελευταίες) αποταμιεύσεις. Σε αυτές τις συνθήκες πιστεύω ότι κάθε νέος επιχειρηματίας θα πρέπει να σκεφτεί καλά τα παρακάτω: Η επιχειρηματική εκπαίδευση από μόνη της δεν είναι πανάκεια. Ένα business plan σε μια αίθουσα διδασκαλίας δεν αρκεί για να πετύχει στην πραγματική αγορά ένα προϊόν ή μια υπηρεσία. Είναι μάλλον προτιμότερο να επενδύσουμε σε εκπαίδευση σχετική με το αντικείμενο της ιδέας και, αφού βεβαιωθούμε ότι η ιδέα είναι εφαρμόσιμη, να επενδύσουμε και σε επιχειρηματική εκπαίδευση. Το επιχειρείν βασίζεται πρωτίστως στη γνώση του αντικειμένου δραστηριοποίησης. Η επιχειρηματικότητα βασίζεται στη συνεργασία και στην συνέργεια. Μπορεί σε μερικές περιπτώσεις το ξεκίνημα να είναι ατομικό, για να μεγαλώσει όμως η επιχείρηση πρέπει να αυξηθεί και ο βαθμός συνεργασίας. Ένα βασικό επιχειρηματικό εργαλείο είναι συνεπώς η ικανότητα του νέου επιχειρηματία να συνεργάζεται και να μοιράζεται. Το βασικότερο εφόδιο του νέου επιχειρηματία είναι το δίκτυό του. Σε κάθε νέο ξεκίνημα υπολογίζουμε στην ανταλλαγή πληροφοριών, γνώσεων, κεφαλαίων και πόρων με ένα ιδιότυπο δίκτυο γνωριμιών. Το παγκόσμιο αυτό φαινόμενο γίνεται ιδιαίτερα ισχυρό στην Ελλάδα των στενών οικογενειακών σχέσεων. Τα τελευταία χρόνια δε, έχουν πολλαπλασιαστεί εκδηλώσεις δικτύωσης για νέους επιχειρηματίες. Αυτό που πρέπει να θυμάται ο νέος επιχειρηματίας για τη δικτύωση είναι ότι αφενός ο χρόνος που αφιερώνεται σε αυτήν πρέπει να

είναι ανάλογος του κέρδους που αποφέρει, και ότι αφετέρου σε ένα δίκτυο δεν πρέπει να παίρνουμε μόνο αλλά και να δίνουμε. Και στις δύο περιπτώσεις, αν δεν τηρήσουμε τα όρια θα βρεθούμε εκτός παραγωγικών δικτύων. Αν ξεκινάτε ένα επιχειρηματικό πλάνο με μια ιδέα, θα πρέπει να τελειώνει με την επόμενη. Η απουσία της επόμενης ιδέας ή η μη έγκαιρη υλοποίησή της μπορεί να επιφέρει θανάσιμο χτύπημα στην νέα επιχείρηση.

Κλείνοντας θα ήθελα να διευκρινίσω για ακόμη μια φορά το εξής. Εμείς δυστυχώς δεν μπορούμε πλέον να σταματήσουμε μια οικονομική κατάρρευση γιατί πολύ απλά το παιχνίδι έχει ξεφύγει από τα χέρια και την ψήφο την δικιά μας. Αυτό που εμείς μπορούμε να κάνουμε και είναι στο χέρι μας, είναι να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τις ευκαιρίες που εμφανίζονται καθημερινά μπροστά μας και να αρχίσουμε να δράττουμε ώστε να απεξαρτηθούμε από την οποιαδήποτε εξαρτημένη και αρρωστημένη κυβέρνηση και κράτος, το οποίο είναι προγραμματισμένο με πολύ καλά γραμμένο κώδικα από την «μάνα του» να καταρρεύσει κάποια στιγμή και να συμπαρασύρει καταρρέοντας τον οποιοδήποτε είναι εξαρτημένο από αυτό. Θα μακροημερεύσει τελικά ο αυθύπαρκτος, ο αυτάρκης και ο αυτοσυντηρούμενος.

Η επιβίωση εξαρτάται από τις δικές μας ενέργειες. Η ευκαιρία για θρίαμβο εξαρτάται από τις ενέργειες των άλλων. ΕΣΥ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΣΟΥ.

ΑΜΗΝ και τέλος.

Βασίλης Παπαδόπουλος