Μήπως τώρα είναι η ώρα της αληθινής αλλαγής;

Τίποτα από όσα ζούμε δεν αντέχεται πια. Κυρίως δεν αντέχεται το τέλμα κι η απραξία που ισοδυναμεί με θάνατο! Σαν νεκροζώντανοι αντικρίζουμε την πιο χυδαία εκδοχή του ευρωφασισμού τους και στέκουμε αδρανείς! Ναι, δεν υπήρξαμε ποτέ επαναστάτες, αλλά είμαστε λαμπροί « ήρωες» μιας
καθημερινότητας που μας συνθλίβει, και κάποτε-όταν μας δόθηκε η δυνατότητα- επιτυχημένοι επαγγελματίες. Τώρα δεν επιτρέπεται σε αυτή τη χώρα ούτε καν να δουλεύεις, πόσο μάλλον να εργάζεσαι, να δημιουργείς, να είσαι ζωντανός! Μόνο να υποτάσσεσαι στο «μη χείρον βέλτιστον» ίσα για να ζεις-αν είναι κι αυτό δυνατόν- και ν’ αποχαιρετάς τα παιδιά σου, για να «διαπρέψουν» στα σκλαβοπάζαρα του κόσμου!

Μας είπανε φιλοτομαριστές, τεμπέληδες κι αχρείους …Κι εγώ ρωτάω πώς να αντιδράσω στον εμπαιγμό τους; Γιατί πρέπει να νιώσω ένοχος για την ψήφο που έριχνα στους αχρείους εντολοδόχους μιας «δημοκρατίας», που ποτέ δεν ήταν δημοκρατία, αλλά στυγνή τυραννία των ολίγων «ισχυρών» του χρήματος; Είναι βέβαιο ότι, όπου κι αν έριχνα την ψήφο μου, το ίδιο «τέρας»-με άλλη μορφή, χρώμα ή «ταμπέλα»- της γραφειοκρατικής, παρασιτικής, διεφθαρμένης και χυδαίας ελίτ «κατέτρωγε» τον κόπο μου, την αξιοσύνη, τα όνειρά μου και ευνούχιζε την έμπνευση και την όποια ηθική μου «ανταμοιβή»!

Δεν μπορούσα ποτέ μέσα στη «φυλακή» ,που άλλοι στήσανε για μένα, να δικαιωθώ, να νιώσω την αυτοπραγμάτωση ,την ολοκλήρωση ,τη χαρά της δημιουργίας, μιας και το « πρότυπο» συμπεριφοράς που κυριάρχησε ήταν το βόλεμα, ο παρασιτισμός, η διεκπεραίωση, η διαχείριση, η χρησιμοθηρία κι ο υλικός ευδαιμονισμός! Τι άλλο μπορούσα να κάνω για να ξεφύγω από το να γίνω «αιρετικός», «γραφικός» ή «τρελός επαναστάτης»;

Αυτή η στάση ζωής τουλάχιστον μου εξασφάλιζε την αξιοπρέπεια, την υπαρξιακή δικαίωση και την εσωτερική μου ισορροπία-όσο αυτό ήταν δυνατόν! Αυτοί που «επέπλεαν» βέβαια είχαν υιοθετήσει το φτηνό και χυδαίο «πρότυπο» ζωής που οι «κρατούντες» επέβαλαν, για να τους «προσκυνάνε» αχρείοι κι άβουλοι «υπηρέτες», αμαθείς κι ημιμαθείς «ραγιάδες» φιλοτομαριστές !Τώρα όλα αυτά έρχονται και με «πνίγουν». Η φυλακή έγινε «στρατόπεδο συγκέντρωσης» κι ό,τι κι αν έκανα στο παρελθόν ,ό,τι κι αν έκανες εσύ δε μετράνε!

Τώρα επειγόντως χρειάζεται επαγρύπνιση, αφύπνιση, επαναπροσδιορισμός των όρων της ζωής μας, της ύπαρξής μας μέσα από την υπεράσπιση της πατρίδας! Αυτή η ανάγκη προβάλλει πιο επιτακτική από ποτέ! Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 ζήσαμε την «επανάσταση» μαιμού! Ένας «χαρισματικός» ηγέτης-της γνωστής συνομοταξίας των «ηγετών του σωλήνα»- μας έταζε τη μεγάλη «αλλαγή»! Τότε σύσσωμος ο λαός στους δρόμους ζούσε την αυταπάτη της δικαίωσης των πόθων και του αίματος τόσων αιώνων προδοσίας! Πού να ξέραμε ότι η πιο μεγάλη εθνική προδοσία τότε «λάμβανε σάρκα και οστά»! Όλο το σκηνικό στημένο, το πολιτικό «παιχνίδι» σικέ κι «οργανωμένο» το έγκλημα της αποβιομηχάνισης και του εκμαυλισμού των Ελλήνων μέσω του χρήματος! Έξοδος από το ΝΑΤΟ, την ευρωχούντα και τόσα άλλα παραμύθια …μείνανε στα λόγια! Η πράξη απέδειξε περίτρανα πού μας οδήγησαν και ποιοι ήταν οι εγκληματίες, προσκυνημένοι άρπαγες της ζωής μας κι οι εντολοδόχοι αλλότριων συμφερόντων-σφετεριστές της λαικής εξουσίας! Τώρα τα ίδια λαικά αιτήματα εκείνης της εποχής για εθνική ανεξαρτησία, λαική κυριαρχία, κοινωνική δικαιοσύνη, γίνονται πια οι όροι επιβίωσής μας. Γίνονται τα «όπλα» για να πάρουμε πίσω τη ζωή μας και τη χώρα –όχι σαν «φάρσα» αυτή τη φορά- ενωμένοι κι

αποφασισμένοι ως λαός οργανωμένος από τα κάτω για την ανατροπή όλου του προδοτικού πολιτικού συστήματος της σήψης!

Ένα μέλος του ενιαίου παλλαικού μετώπου.