Στην Ελλάδα, ενδιαφέρει ο τύπος και όχι η ουσία.

Με έκδηλη απορία όλοι οι Έλληνες παρακολουθούν, στην υπόθεση Μπαλτάκου, την ελληνική Δικαιοσύνη να σπεύδει να διεξαγάγει έρευνα για τον τρόπο που λήφθηκε το βίντεο Κασιδιάρη – Μπαλτάκου. Δηλαδή το εάν η λήψη ήταν τυπικά νόμιμη ή τυπικά παράνομη, αλλά ουδόλως ενδιαφέρεται για την ουσία. Δηλαδή για το εάν αυτά που λέγονται στο βίντεο είναι αλήθεια ή όχι.

Το ίδιο συμβαίνει σε όλο το πλέγμα των κρατικών ενεργειών. Η έκδοση για παράδειγμα...
μιας άδειας για άνοιγμα καταστήματος ή εταιρίας, εξαντλείται στις τυπικές σφραγίδες από τις διάφορες υπηρεσίες για έγκριση των προαπαιτούμενων, ανεξάρτητα εάν αυτές ελήφθησαν κανονικά ή με λάδωμα. Ουδείς από το κράτος ενδιαφέρεται να διερευνήσει επιτόπου εάν ισχύουν ή όχι τα προαπαιτούμενα.

Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τις δικαστικές αποφάσεις. Τα δικαστήρια εξετάζουν εξονυχιστικά μέχρι και την τελεία, σε ότι αφορά τον τύπο που περιβάλει μια δίκη. Όμως σε ότι αφορά την ουσία της υπόθεσης, δηλαδή την κρίση για το ποιος έχει πραγματικά δίκιο ή άδικο, ποιος λέει αλήθεια και ποιος όχι, εκεί τα πράγματα δεν είναι ενθαρρυντικά.

Δεν πρόκειται ποτέ αυτή η χώρα να σηκωθεί και να προχωρήσει, όσο καθησυχάζουμε τις συνειδήσεις μας, τηρώντας μόνο τον τύπο αλλά όχι και την ουσία, κάτι που ισοπεδώνει την αλήθεια και την ουσιαστική Δικαιοσύνη.

hassapis-peter