ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ...

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ (από ενδεχόμενους ψηφοφόρους της νδ, πασοκ, συριζα, ανελ, κκε, χρυσή αυγή, δημαρ)
O λαός-εμείς, οι υπόλοιποι εμείς λοιπόν είχαμε χάσει την μάχη και στις δύο προηγούμενες εκλογές
πρίν καν γίνουν. Ακόμα και στις επόμενες εκλογές οι οποίες πλησιάζουν γοργά τον έχουμε ήδη χάσει
και αυτόν τον αγώνα, πριν καν διεξαχθεί και οι αυτός. Με τέτοιου ίδιου είδους αντιπάλους σε έναν τέτοιο αγώνα το θέαμα ήταν, είναι και θα είναι θλιβερό για τους θεατές ούτως ή άλλως. Και αυτό είναι το ποιό θλιβερό! Που υπάρχουν Έλληνες που εξακολουθούν να πληρώνουν το εισιτήριο για να τούς δούνε. Ποιός φταίει λοιπόν οι άχρηστοι παίκτες και των δύο αντιπάλων ή οι ηλίθιοι θεατές που πληρώνουν για να τους ξανά-παρακολουθήσουν; Και στην συνέχεια έρχονται τα ίδια αυτά θρασύδειλα άχρηστα όντα για πολιτικούς και μας την λένε όλους πλέον και από πάνω. Εσείς δέν τους ψηφίζατε τόσα χρόνια τους προηγούμενους άχρηστους λένε στο full HD γυαλί; Ε μαζί τα φάγαμε τότε. Και μόκο η κυρία, φάτην τώρα ξανα μας λένε. Παγωτό ο κοσμάκης. Άναυδοι όλοι. Εκεί ακριβώς είμαστε τόσο καιρό και εκεί θα ξαναβρεθούμε για ακόμα μία φορά, πιό βαθεία μέσα στο χώμα. Και καθόμαστε και ξανά-τρώμε κανα-πέος επί του καναπέος γιατι ξαφνικα το βάρος της ευθύνης της κατάστασης γυρνάει όμορφα και ωραία επάνω μας. Και ευχόμαστε να είναι ελαφρύ το χώμα που θα μας σκεπάσει από εδώ και πέρα τουλάχιστον. Και από την θεωρία του house φτάσαμε στην θεωρία του χάους.

Έχει καταλήξει σε μία επαναλαμβανόμενη διαμάχη μεταξύ ενός <υπέρ-κυβερνηστιστή> έναντι ενός άλλου <υπέρ-κυβερνητιστή>, άρα κερδίζει η υπέρ-κυβέρνηση και ο ύπερ-κρατικός μηχανισμός ούτως ή άλλως. Ή κερδίζουν αυτοί δηλαδή, οι κόρακες ενός κάποιου επαναχρωματισμένου υπερ-κράτους ή εμείς χάνουμε ούτως ή άλλως.

Ο λόγος που αυτή την στιγμή έχουμε τόσο βαθύ πρόβλημα δεν είναι επειδή, η φούσκα της οικοδομής, των ομολόγων, του χρηματιστηρίου, του ευρώ, των Ολυμπιακών αγώνων έσκασε. Ο λόγος που αυτή την στιγμή έχουμε τόσο βαθύ πρόβλημα είναι διότι όλες αυτές οι φούσκες και πόσες άλλες βέβαια, διογκώθηκαν τόσο πολύ ώστε να φτάσουν στο σημείο να σκάσουν. Αυτο που πρέπει να καταλάβουμε εμείς οι υπόλοιποι είναι ότι καμία από αυτές τις καταρρεύσεις των κλάδων της αγοράς είναι το ουσιαστικό πρόβλημα. Αυτό που διαδραματίζεται τώρα στην πραγματική αγορά είναι η λύση στο πρόβλημα. Δυσάρεστο μέν αλλά είναι λύση, η οποία διορθώνει παλίες αποδεδειγμένα λανθασμένες, παγιωμένες νοοτροπίες. Έχουμε πρόβλημα γιατί όσο τα μπαλόνια φούσκωναν με αέρα κοπανιστό, ο κόσμος δανειζόταν και κατανάλωνε απερίσκεπτα και τώρα που οι φούσκες ξεφουσκώνουν και ο κόσμος αρχίζει να βάζει μυαλό, έρχεται το κράτος και ξαναφυσάει αέρα μέσα στα ξεφουσκωμένα μπαλόνια, ώστε να επαναλάβει ο κόσμος τα παλιότερα λάθη και να επιβιώσουν για ακόμα μία φορά οι πολιτικοί. Για την Ελλάδα, καρφί δεν τους νοιάζει.

Το μόνο που θέλουν είναι η ψήφος σου για να κερδίσουν τις εκλογές τους και τίποτα άλλο. Και πώς κερδίζουν την ψήφο σου; Στην αγοράζουν. Και πώς την αγοράζουν; Σε εκφοβίζουν και μετά κανακεύουν με ψίχουλα. Και φροντίζουν ταυτόχρονα να δημιουργούν έναν στρατό από όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους που εξαρτώνται, ζούν και αναπνέουν από τον δημόσιο κουρβανά. Δημιουργούν επίτηδες έναν νέο πελατειακό στρατό από πεινασμένους και

εκφοβισμένους πολίτες που η διαβίωση τους είναι αποκλειστικά δεσμευμένη με το κράτος το ίδιο, ώστε να αγοράζονται, να εκφοβίζονται και να πληρώνονται ευκολότερα από τους πολιτικούς.

Άλλα όλοι αυτοί είναι και αυτοί που ουσιαστικά ρουφάνε την ζωή από την οικονομία της χώρας. Δυστυχώς λοιπόν, για να κρατήσουν οι πολιτικοί έστω και ένα μόνο μικρό μέρος των υποσχέσεων τους ώστε να κρατηθούν ξανά στην εξουσία και να κρατήσουν το πελατολόγιο τους, πρέπει αυτοί καταρχήν να δανειστούν περαιτέρω και να παρακαλούν και για παραπάνω δανεικά. Για το τί είναι καλό για την Ελλάδα; Δεν παίζει κανένα ρόλο, ξεχάστηκε. Πρέπει να διατηρούν την τακτική μνημονίων όχι για να διασώσουν την οικονομία της Ελλάδας, αλλά για να διασώσουν τους ίδιους τους εαυτούς τους. Τουλάχιστον για αυτούς, μόνο έτσι βραχυπρόθεσμα θα μπορέσουν να κρατήσουν κάποιες προεκλογικές υποσχέσεις, σημεία και κόκκινες γραμμές και δεν θα εκτεθούν στον κόσμο ολοκληρωτικά. Για τους πολιτικούς η κρίση δεν είναι χρηματοπιστωτική ούτε παγκόσμια, κρίση για αυτούς είναι ότι δέν θα ξαναψηφιστούν.

Όσο και πάράλογο να ακούγεται, τα μέτρα και οι φορολογίες που εφαρμόζονται δέν είναι λάθος. Το λάθος είναι ότι εφαρμόζονται μόνο τέτοιου είδους μέτρα. Χωρίς τον παράγοντα ανάπτυξη, τα μέτρα αυτά αποτελούν επίσημα και αποδεδειγμένα γενοκτονία. Μέ τον παράγοντα ανάπτυξη, η βαρβαρότητα των μέτρων αυτών μετριάζεται γιατί δίνεται και η δυνατότητα εξυπηρέτησής τους. Σε εκείνη την περίπτωση θα μιλούσαμε όλοι για μία σοβαρή προσπάθεια θεραπείας και θα συμμετείχαμε όλοι. Χωρίς τον παράγοντα ανάπτυξη όμως χανεται ταυτόχρονα και το δικαιωμά τους να μιλάνε για φοροδιαφυγή, διότι πρόκειται πλέον περί καταφανέστατης φοροαδυναμίας. Αλλά ούτε αυτός τους νοιάζει. Για αυτούς η κρίση είναι θέμα πολιτικό-οικονομικό-κοινωνικό, για εμάς είναι θέμα ζωής και θανάτου.

Δυστυχώς όμως νομίζω ότι, θα χρειαστεί η κατάσταση να γίνει πολύ χειρότερη ακόμα, ώστε οι πολιτικοί να βρούν το θάρρος να κάνουν το σωστό. Αλλά όταν τελικά το κάνουν δεν θα είναι τόσο θέμα θάρρους αλλά ότι δεν θα υπάρχει καμία άλλη επιλογή τότε και οι πλάτες μας θα είναι απλά κολλημένες στον τοίχο. Αυτή την στιγμή όμως έχουμε ακόμα κάποια επιλογή και οι πολιτικοί επιλέγουν να συνεχίζουν να κλωτσάνε το μπαλάκι πιό κάτω στον δρόμο, γιατί απλά θέλουν να φτάσουν ώς τις επόμενες εκλογές και να ξαναεκλεγούν. Και για αυτό ακριβώς και συνεχίζουνε να δανείζονται στο όνομα μας. Είναι σαν να δίνεις σε έναν αλκοολικό περισσότερο αλκοόλ και να του λές ότι όλα κα πάνε καλά. Είναι σαν να δανείζετε κάποιος βάζοντας το όνομα σου σάν εγγυητή, χωρίς κάν να το ξέρεις και η τράπεζα το αποδέχεται κιόλας. Όσο συνεχίζει ο κόσμος να τους ψηφίζει, νομιμοποιείται και το γεγονός της εγγύησης του λαού στα τρελό-δάνεια τους. Το σωστό δυστυχώς θα γίνει όταν θα έχουν προσπαθήσει όλα τα άλλα λάθος πράγματα και το μόνο πλέον που θα μένει να κάνουν θα είναι το εξαρχής σωστό και αυτό πάλι με μισή καρδιά θα γίνει. Και εμείς πάλι αυτούς θα ψηφίζουμε. Να τόσο ικανούς τους και μας θεωρώ.

Και όπως έχω ξανά-αναφέρει είναι δύσκολο να πείσεις τον κόσμο να ψηφίσει ελευθερία. Και για αυτό πρέπει όλοι οι υπόλοιποι να προετοιμαστούμε και να κάνουμε όλες τις απαραίτητες ατομικές κινήσεις μόνοι μας για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας από την επερχόμενη ακρίδα, της πείνας και της δουλείας. Η βενζίνη και οι τιμές των καθημερινών προιόντων διαβίωσης θα πάνε ακόμα πιό πάνω από ότι είναι τώρα γιατί τα νομίσματα του δολαρίου και του ευρώ θα συνεχίσουν να χάνουν την αξία τους και να πληθωρίζονται. Και ο λόγος είναι επειδή θα συνεχίσουν και η Αμερική και η Ευρώπη να εκτυπώνουν και να δανείζουν χαρτονομίσματα γιατί είναι ο μοναδικός τρόπος για να κρατήσουν τις καταφανέστατα ψεύδο-οικονομίες τους σε λειτουργία. Και όσο συνεχίζεις να δίνεις σε έναν αλκοολικό αλκοόλ και τον κρατάς με μηχανικά μέσα ζωντανό, τελικά ο αλκοολικός ή θα πεθάνει ή θα ζήσει δεκαπληγικός. Κάτι σαν την κατάσταση του Σουμάχερ ένα πράγμα. Απαγκιστρωθείτε με κάθε τρόπο από δαύτους. Αμήν.

Βασίλης Παπαδόπουλος

(3 πτυχία,2 γλώσσες,άεργος μαχόμενος, 36 ετών, που δεν έφυγε έξω...)