ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΜΑΣ «ΤΑΓΟΙ»,ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΣΤΗΡΙΞΟΥΝ;

Όταν το1806 ο Α. Κοραής επινόησε τη λέξη πολιτισμός(<πόλις - πολίτης),η οποία δεν υπήρχε στην αρχαία Ελλάδα ,αρχικά ήθελε να τονίσει την ανάγκη έμπρακτης συμμετοχής στα ζητήματα της πόλης-κοινωνίας, με σκοπό το φωτισμό των ανθρώπων για αρμονική, ποιοτική ,ισότιμη συμβίωση και
μέλημά του ήταν «να ελευθερωθεί (το γένος) από τη βαρβαρότητα και να αναλάβη την σοφίαν». Αν λοιπόν κάποιος θέλει να λέγεται πολιτισμέ-νος , δε μπορεί να στέκεται άπραγος και βουβός μπροστά στην καταστροφή που βιώνει ο τόπος και πολύ περισσότερο δε μπορεί με όρους βαρβαρότητας να την αποσοβήσει.

Σήμερα, που ο πολίτης ευτελίζεται ,ισοπεδώνεται και ματώνει, πού είναι οι πνευματικοί μας «ταγοί», που είναι υποτίθεται οι θεματοφύλακες της πνευματικής μας κληρονομιάς ,της ανθρώπινης αξιοπρέπειας κι αυτοί που παλεύουν την ασχήμια και το σκοτάδι ως γνήσιοι «ιεροφάντες» της αλήθειας και του δίκαιου; Από αυτούς περιμένει ο κόσμος να αρθρώσουν έναν καθαρό λόγο που αφυπνίζει και απελευθερώνει συνειδήσεις, που δίνει την ελπίδα και την πίστη στη δύναμή του,για να παλέψει όλη αυτή την κτηνωδία που βιώνει. Από αυτούς περιμένει λόγο ελπίδας και ανάτασης της καταρρακωμένης ηθικής του υπόστασης!Υποτίθεται ότι αυτοί είναι οι πιο ευαίσθητοι δέκτες της απόγνωσης, που όλοι βιώνουμε, και γνωρίζουν και υποστηρίζουν την ουσιαστική γνώση ,τις διαχρονικές ανθρώπινες αξίες,κι ό,τι νοηματοδοτεί τη ζωή. Δε θα έπρεπε αυτοί πρώτοι να βοηθήσουν το λαό να απαλλαγεί από τις αυταπάτες, τις ιδεολογικές αγκυλώσεις και να καταλάβει ότι μόνο με τη συλλογική δράση μπορεί να σωθεί; Γιατί σιωπούν; Είναι κι αυτοί εξαρτήματα της αλλοτριωτικής δράσης του σάπιου συστήματος; Μήπως είναι βολεμένοι, διαπλεκόμενοι ή ευνοούμενοί του; Γιατί δεν τολμάνε να καταγγείλουν την ιδεολογικοπολιτική τρομοκρατία, τον ψυχολογικό πόλεμο, τον κανιβαλισμό, τη φτωχοποίηση, την αδικία ,την περιθωριοποίηση ,την κοινοβουλευτική δικτατορία ; Αντίθετα συχνά τους ακούμε να συστήνουν εγκαρτέρηση κι υπομονή, συμμετέχοντας έτσι στο άθλιο παιχνίδι της διαμόρφωσης υποτακτικών και ένοχων συνειδήσεων, της απόσυρσης ,της ηττοπάθειας, της απαξίωσης της εθνικής μας ταυτότητας και κληρονομιάς!

Είναι λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι πολιτισμένοι; Μήπως είναι συνένοχοι στο δράμα που εκτυλίσσεται ,για να εισπράξουν εύσημα ή πρόσκαιρη δόξα ;Γίνανε τόσο μαλθακοί και εθελόδουλοι ή κιόλας ποτέ στ’ αλήθεια δεν υπηρέτησαν τον άνθρωπο, αλλά μόνο «εκ του ασφαλούς» διατύπωναν κάποιες θεωρητικές κατασκευές,κενές νοήματος και στόχου, για να κερδίζουν τις εντυπώσεις-κι όχι μόνο; Τι νόημα έχει οποιαδήποτε πνευματική δημιουργία, όταν δε σέβεται και δεν υπηρετεί τον άνθρωπο ως πολιτικό υποκείμενο;

Από την άλλη είναι ολοφάνερο πως η σημερινή διανόηση, καθώς και τα Πανεπιστήμια, χρηματοδοτήθηκαν αδρά όλη την προηγούμενη δεκαετία μέσα από τα ευρωπαικά προγράμματα, ώστε να καταστούν ο καταλύτης της πνευματικής μας αποσάρθρωσης και της διάλυσης της εθνικής μας ταυτότητας ,αφού υπηρέτησαν το σύστημα της παγκοσμιοποίησης, της καταδυνάστευσης δηλαδή των λαών από τις λεγόμενες «αγορές». Σα να λέμε δηλαδή ότι αυτοί, ενώ αποδέχτηκαν το νόμο της ζούγκλας, θέλουν να λέγονται πολιτισμένοι και να εμφανίζονται ως οι «φωστήρες» του τόπου στα Μ.Μ.Ε, αποπροσανατολίζοντας και εφησυχάζοντας συνειδήσεις !Αυτό είναι καθαρό θράσος και

σκοταδισμός-ίδιον φασιστικής πρακτικής. Τώρα λοιπόν ως συνένοχοι στο δράμα του τόπου σιωπούν και δεν έχουν τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια να παραδεχτούν –έστω κάποιοι από αυτούς- την πλάνη ή την ευθύνη τους! Αξιοπρεπές και έντιμο θα ήταν τουλάχιστον να παραδέχονταν την αλήθεια και να αγωνίζονταν –έστω και τώρα-για το λαό και την πατρίδα!

Μήπως τελικά τις πιο υγιείς πνευματικές δυνάμεις του τόπου πρέπει να τις αναζητήσουμε σε κάποιους «άσημους» ανθρώπους ,που ζουν ανάμεσά μας,και είναι στ’ αλήθεια και πρώτα ελεύθεροι μέσα τους, ατσαλωμένοι από τον πόνο και την πάντα σκληρή ελληνική πραγματικότητα,που τώρα μεταλλάχτηκε σε κόλαση;

Μήπως αυτοί είναι οι αληθινά πολιτισμένοι και πρωτοπόροι ,που δίνουν αγώνα για το «φωτισμό» και την απελευθέρωση; Μήπως είναι καιρός να αφουγκραστούμε τους «άσημους» και να τους δείξουμε εμπιστοσύνη, γιατί ανάμεσά τους βρίσκονται εκείνοι ,που το σύστημα της εξαπάτησης καταδίκασε στη σιωπή ,πνίγοντας στο σκοτάδι τη δημιουργικότητα και την αξιοσύνη τους;

Αυτοί που «ξέβρασε» το σύστημα χρόνια στο περιθώριο είναι οι πιο έντιμες δυνάμεις σήμερα, κι από αυτούς υπάρχει ελπίδα να ξαναγεννηθεί η Ελλάδα και να σταθεί ξανά όρθια και περήφανη στα πόδια της! Αυτοί είναι η «άλλη Ελλάδα», που σκόπιμα απαξιώθηκε και «κρύφτηκε», για να απαξιωθούμε και να θυματοποιηθούμε σαν λαός και να μην αντιδράσουμε. Ανάμεσά μας λοιπόν βρίσκονται οι Έλληνες που όλοιθέλουμε να είμαστε,οι περήφανοι, αδούλωτοι, αξιοπρεπείς,οι «φωτεινοί» κι αληθινά γενναίοι άνθρωποι «της καρδιάς» και του έργου! Μόνο με καθαρούς πια όρους μπορούμε να τους ξεχωρίσουμε και να τους εμπιστευτούμε, βοηθώντας έτσι ουσιαστικά την ίδια την ύπαρξή μας και την πατρίδα να αναγεννηθούν!

Είναι καιρός να κρίνουμε και να κριθούμε, να καταρρίψουμε μύθους κι οπτικές του χθες και να δούμε επιτέλους καθαρά την αληθινή αξία, την ευπρέπεια και την αρετή όχι από τα λόγια, αλλά από τις πράξεις!Μόνο τέτοιους σεμνούς και πιστούς «υπηρέτες» του ανθρώπου και της πατρίδας πια να καταδεχτούμε να μας «οδηγήσουν»στο πιο δύσβατο μονοπάτι της Ιστορίας μας,που βρίσκεται μπροστά μας!

Έλλη Διαμαντοπούλου,μέλος του ενιαίου παλλαικού μετώπου(ε.πα.μ)