ΠΕΡΙ «ΟΝΟΥ ΣΚΙΑΣ»…ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ;

Περισπούδαστα κείμενα,άθλιοι λίβελλοι,άρθρα επί άρθρων για ουσιώδη κι επουσιώδη θέματα μαζί,να μη μπορεί ο νους να ξεχωρίσει…Σύγχυση και τρομολαγνεία παντού και κανείς μας δεν είναι καλά,όσο μελάνι κι αν ξοδεύεται.Κουραστήκαμε πια από τα λόγια και οι σπασμωδικές πράξεις δεν
αρκούν…Αν δεν καταφέρουμε να βγούμε σαν μια γροθιά στο δρόμο,όλοι μαζί ,δε σκοτώνεται το «τέρας»…Βγαίνουμε ακόμα- μεμονωμένες συντεχνίες-«σε πορείες-μνημόσυνα» με πράσινες,κόκκινες,μπλε ή κίτρινες σημαίες με τις ιδεοληψίες και τις σκιές του χθες κολλημένες στο μυαλό…Και πώς να αναθαρρήσει κανείς ,όταν βλέπει αυτό το διαχωρισμό και την «αρρώστια» ;Είναι τρόπος αυτός για να δίνουμε θάρρος κι απαντοχή ο ένας στον άλλον;Είναι τρόπος αυτός για να απαντήσεις σε συμπολίτη ,που έγραψε σε σχόλιο,πως δε φοβάται το θάνατο,γιατί δεν αντέχει να ζει αυτή τη φρίκη!Τι απαντάμε σε αυτόν τον άνθρωπο και πώς τιμάμε τόσους αυτόχειρες ,τόσα αγέννητα παιδιά και τα δικά μας, που τα σκοτώνουμε κάθε μέρα;Μόνο μια σημαία θα έπρεπε να ξεχωρίζει,αυτή που ενώνει τις καρδιές μας στο κοινό καθήκον ,να σώσουμε τη χώρα από τους «σωτήρες».

Ναι ,φταίμε κι εμείς γι΄αυτό που ζούμε,γιατί γίνεται με την ανοχή μας και γιατί δεν κάνουμε ό,τι μπορούμε να το αντιπαλέψουμε,στρουθοκαμηλίζοντας ακόμα ,σαν τίποτα να μη συμβαίνει.Καμωνόμαστε τους ισορροπημένους ή τους αδαείς και βρίσκουμε ένα σωρό δικαιολογίες, για να αποφύγουμε αυτό που ξέρουμε ότι είναι το μόνο μας χρέος-γιατί το άλλο ,το ξέρουμε δα,είναι παράνομο… Και «το ποιος θα μας καθοδηγήσει»,είναι η πιο φτηνή δικαιολογία,για να μη προχωρήσουμε στη δράση,αφού το ξέρουμε πως οι «μεγάλοι »ηγέτες ήσαν μια απάτη-για να μη πω προδοσία,κι ότι μόνοι μας θα σωθούμε…

Θυματοποιηθήκαμε από ένα σύστημα,που έπρεπε να μας απαξιώσει ως συνένοχους,τεμπέληδες,μπαταχτήδες , «μικρούς» κι αδύναμους,για να μας ελέγξει στη συνέχεια με τον τρόμο και το φόβο,που παραλύει και ευτελίζει τον άνθρωπο…Στα πλαίσια της θυματοποίησης και η καλλιέργεια της ηττοπάθειας της εθελοδουλίας,του ραγιαδισμού από τα πληρωμένα φερέφωνα του καθεστώτος ,έπαιξε κι αυτή τον εγκληματικό της ρόλο…Και μετά άρχισε η ανθρωποφαγία κι η αποθέωση του παραλογισμού-ίδιο δομικό στοιχείο του πιο στυγνού φασισμού.Απαξίωση,θυματοποίηση,ξεπούλημα…

Όσο κρατιόμαστε διαιρεμένοι-το φροντίζουν δεόντως αυτό-κι όσο μεμονωμένα κατεβαίνουμε στους δρόμους,αυτοί ξέρουν ότι δεν κινδυνεύουν και συνεχίζουν απτόητοι το έργο της λεηλασίας και της ισοπέδωσης,που ανέλαβαν.Κι άλλοι,οι «αριστεροί»,περιμένουν στη γωνιά να το αποτελειώσουν ,όσο εμείς ,«άβουλοι και μοιραίοι»,αγοράζουμε το παραμύθι τους…Κι ύστερα θα μας περιγελούν, όπως κάνει κάθε «καλός»θύτης απέναντι στο θύμα ,που το ελέγχει απόλυτα.

Πράκτορες και πρακτορίσκοι παντού,με περισπούδαστο ύφος «χαλαρώνουν»και εφησυχάζουν τις συνειδήσεις,για να «αγοράζουν»τις ζωές μας,κι η ανομία θεριεύει απροκάλυπτα πια…Όσο μένουμε αδρανείς τόσο το κακό βαθαίνει κι η «μαύρη τρύπα»θα μας καταπιεί όλους…Μεμονωμένα κανείς δε σώζεται…και είναι ιστορική ανάγκη να απαντήσουμε στην πρόκληση αυτή μόνο με την κοινή λογική ,που λέει ότι ενώνεις δυνάμεις απέναντι στον κοινό εχθρό… Δε χωράνε ιδεολογίες και προσχήματα μπροστά στο κοινό μας καθήκον,γιατί καίγεται το«σπίτι»μας αυτή τη στιγμή…Μόνο η συνείδηση του καθενός μετράει πια και τα « μέτωπα» είναι δύο,οι πατριώτες κι οι δωσίλογοι-πατριδοκάπηλοι,που το μόνο που φοβούνται είναι το λαό ενωμένο κι αποφασισμένο,καθώς μόνο αυτός σαν πολιτικό υποκείμενο μπορεί να τους καταργήσει και να ανατρέψει το καθεστώς τους στην πράξη…Γενική Πολιτική Απεργία μπορεί να είναι η πρώτη πράξη ,αλλά μη περιμένετε από τις κομματικές συνδικαλιστικές ηγεσίες το σύνθημα..Αυτές ,όπως και όλο το κομματικό σύστημα, στο ίδιο καζάνι βράζουν…Η απόφαση αυτή θα παρθεί κατά τόπους από τη βάση,από λαικές συνελεύσεις,πρωτοβάθμια όργανα,πρωτοβουλίες πολιτών…και μετά θα συντονιστούμε με όλη την Ελλάδα…Το διακύβευμα είναι η ενότητα στη βάση…Είμαστε «υποχρεωμένοι» να δράσουμε συλλογικά ,γιατί εμείς είμαστε ο κυρίαρχος λαός σ’αυτόν τον τόπο και μόνο σε εμάς,που ιδρώσαμε και ματώσαμε γι΄αυτόν ,ανήκει…Κανένας δωσίλογος, επαγγελματίας και εγκάθετος πολιτικός δεν έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας.

Είμαστε εδώ για να ζωντανέψουμε ξανά τη χαμένη μας αξιοπρέπεια,τα όνειρα και τις ελπίδες των παιδιών μας ,την «παράδοση και τις αξίες μας,τις δημιουργικές μας δυνάμεις και τη συλλογική μας μνήμη σε νέες στέρεες βάσεις με όρους πολιτισμού και δημοκρατίας…Τώρα που καταντήσανε βαριά και φορτική »τη ζωή μας, το νιώθουμε όλο και πιο καθαρά αυτό το χρέος,γι’αυτό ας φοβούνται αυτοί που έσπειραν το φόβο,καθώς φτάνει ο καιρός «του θερισμού»κι ο καθείς ό,τι σπέρνει θερίζει…Να φοβούνται αυτούς που πια δεν έχουν τι να χάσουν και στρατεύονται στον αγώνα για το αυτονόητο,ζητώντας τη ζωή και την ψυχή τους πίσω,γιατί αυτοί είμαστε η συντριπτική πλειοψηφία,αυτοί είμαστε η πατρίδα που ξεπουλάνε κι είμαστε ακόμα ζωντανοί…

Διαμαντοπούλου Έλλη ,μέλος του Ενιαίου Παλλαικού Μετώπου(Ε.ΠΑ.Μ)