ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ; Της Θωμαής Στεφανοπούλου

Με τον όρο «εκκλησία» απευθύνομαι στον κλήρο, στους παπάδες και ειδικά στους ιεράρχες μας. Σε εκείνους που μας διδάσκουν την Αλήθεια του Χριστού και την Αγάπη προς τον Θεό και προς τον πλησίον. Στους πνευματικούς πατέρες μας, που τους έχουμε τόσο ανάγκη ετούτα τα δύσκολα χρόνια,
που η πατρίδα σβήνει και οι Έλληνες δοκιμάζονται ή καλύτερα διώκονται με φτώχεια, ανεργία, εγκληματικότητα και τρομοκράτηση. Θέλω να τους ρωτήσω:

Πού σταματά η δική σας ευθύνη; 

Στη διανομή συσσιτίων;

Στις συμπροσευχές με άλλα δόγματα;

Στη συνεργασία με εταιρείες γερμανικών συμφερόντων για «προσφορά κοινωνικού έργου»;

Στην ίδρυση (ω! τι παράδοξος όρος) «εκκλησιαστικής Μ.Κ.Ο»;

Στην οργάνωση συνεδρίων με την Αριστερά, για να εισπράττετε κατάμουτρα την πρόταση για χωρισμό κράτους και εκκλησίας και για φορολόγηση όσων δηλώνουν χριστιανοί;

Στις συναντήσεις με μουφτήδες και μέσα στα πλαίσια της αδελφοσύνης των λαών, να τους χαρίζετε το κοράνι; (!!!)

Στο άνοιγμα προς όλες τις κατευθύνσεις μέχρι του σημείου να ευλογείτε και μασονικές τελετές;(!!!)

Στις συναντήσεις με εβραίους και μουσουλμάνους δηλώνοντας την επιτακτική ανάγκη για το ξεκίνημα ενός «διαθρησκευτικού διαλόγου» μιας και σε όλες τις μονοθεϊστικές θρησκείες λατρεύουμε τον ίδιο Θεό; (!!!)

Σε αγαπολογίες, κολακείες και εναγκαλισμούς με το τουρκικό προξενείο σε μια ευαίσθητη περιοχή όπως η Θράκη μας;

Σε εορταστικές εκδηλώσεις στις οποίες αφήνετε έξω από τον ναό τον πιστό λαό και με αυστηρή αστυνόμευση φιλοξενείτε, ευλογείτε και παρασημοφορείτε τους δυνάστες του;

Στο να χρησιμοποιείτε το ιερό βήμα για να πείσετε το ποίμνιο ότι η κυβέρνηση προσπαθεί, και ότι η Ελλάδα τελικά θα τα καταφέρει μέσα από τις θυσίες και την υπομονή που οφείλουμε να κάνουμε;

Εσείς Μακαριώτατε, ο φάρος της ορθοδοξίας, που «αγωνίζεσαι» για να διατηρηθεί η πίστη αμόλυντη και η παράδοση ζωντανή, σε τι μονοπάτια μας οδηγείτε; Του οικουμενισμού και της πανθρησκείας;
Εσείς Παναγιώτατε, που η προσφώνηση αυτή φωτίζει το δρόμο της αγιοσύνης που οφείλεις να βαδίσεις, με ποιους συνδιαλέγεσαι και ποιους άρχοντες επικροτείς; Τους ψεύτες, τους προδότες τους καταστροφείς της πατρίδας;
Εσείς Σεβασμιώτατε, που οι άνθρωποι του λαού μας σε αποκαλούν «πατέρα» τί διδάσκεις στα παιδιά σου; Ότι πρέπει να σκύβουν το κεφάλι στον δυνάστη τους;

Είμαστε τα πνευματικά σας τέκνα , μόνα και αβοήθητα. Μέσα στο σκοτάδι που μας έχουν καταδικάσει για να ζούμε, ζητούμε να μας δείξετε το φως που θα ακολουθήσουμε, περιμένουμε από σας να ακούσουμε φωνή ελπίδας που θα στερεώσει την πίστη και θα μας δώσει το θάρρος να παλέψουμε για τις ζωές μας, να πολεμήσουμε για να πατούμε περήφανα το χώμα της πατρίδας που μας γέννησε.

Ναι, Άγιοι πατέρες, οι ψυχές μας είναι ορφανές, πονεμένες και ευάλωτες! Βασανισμένες και ταλαιπωρημένες από τους φαύλους και τους ψεύτες.
Κι όταν η ψυχή πονά και φοβάται τόσο, όταν η ψυχή δεν ελπίζει και δεν μπορεί να δει τίποτα καλό γύρω της, τότε…γίνεται σκληρή, συμφεροντολόγα, χωρίς προσανατολισμό, ρέπει μόνο προς την ικανοποίηση των επιθυμιών και ξεχνά τον σκοπό της.

Φιλούμε ταπεινά το χέρι σας, και ζητούμε να στέρξετε τον λαό σας. Να νιώσετε τον πόνο του και την απόγνωσή του. Δεν ακούμε από τα χείλη σας ούτε «Έχει ο Θεός παιδί μου, μη φοβού!» Ούτε αυτό δεν λέτε! Σιωπή μόνο.
Είστε συμμέτοχοι στο έγκλημα; Είστε συνένοχοι στην προδοσία;

Σκέφτομαι τα προφητικά λόγια του οσίου Νείλου του Μυροβλήτου: «…οι δε Ποιμένες των Χριστιανών Αρχιερείς και Ιερείς θα είναι ώς επί το πλείστον, άνδρες κενόδοξοι, παντελώς μη γνωρίζοντες την δεξιάν οδόν από την αριστεράν.
Οι Εκκλησίες τού Θεού θα στερηθούν ευλαβών και ευσεβών Ποιμένων και αλλοίμονο τότε εις τούς εν τω κόσμω ευρισκομένους Χριστιανούς οι οποίοι θα στερηθούν τελείως την πίστιν, διότι δεν θα βλέπουν από κανένα φώς επιγνώσεως.»

Δεν ξέρω αν έφτασαν αυτά τα χρόνια ,αν είμαστε εμείς εκείνοι οι άτυχοι άνθρωποι για τους οποίους μιλά ο άγιος Νείλος και αν είστε εσείς αυτοί οι κενόδοξοι Ποιμένες. Κι αν δεν βιώνουμε ακόμα την πλήρη απόγνωση, το σίγουρο είναι πως οδεύουμε προς τα εκεί. Σκεφτειτε ιεράρχες-φωτεινά παραδείγματα που σε καιρούς σκλαβιάς έδωσαν ακόμα και το αίμα τους για την πίστη και την πατρίδα.
Καθίστε το λοιπόν, και αναλογιστείτε την ευθύνη.

Θωμαή Στεφανοπούλου για την Τρικλοποδιά