Αλήθειες μιας γερόντισσας

Κάθε μέρα πηγαίνοντας στην εργασία μου συναντώ στην είσοδο της πολυκατοικίας την κυρία Μαρία.
Πρόσχαρη πάντα με ένα καλό λόγο και την καλημέρα της. Αρκετές φορές μάλιστα μιλάμε για διάφορα θέματα κυρίως όμως για την τρέχουσα πολιτική και οικονομική κατάσταση που βιώνουμε ως
λαός.
Ένα πρωϊνό όμως τα λόγια της με σημάδεψαν, με κέντρισαν με την ευστοχία τους .Οι αλήθειες που ακούστηκαν από το στόμα της, καρφί στην καρδιά μου .Παιδί μου , είπε ,εμείς τα φάγαμε τα ψωμιά μας ,εσείς τι θα απογίνετε ;Αυτό το κακό που γίνεται σήμερα στον τόπο μας δεν έχει τελειωμό ,ούτε καν συγκρίνεται με τα όσα περάσαμε στην κατοχή .

Κουτσά στραβά τα βγάζαμε πέρα, είχαμε από το μετόχι κάτι να φάμε, αυγά ,πού και πού κάποια κότα ,λίγο αλεύρι, το λάδι δεν μας έλειπε. Μαζεύαμε χόρτα, κάπως τα μπαλώναμε, τα φέρναμε βόλτα. Βέβαια με τους Γερμανούς ποτέ δεν ήσουν σίγουρος, αλλά όμως το ξέραμε , ήταν ο εχθρός. Αυτό που γίνεται τώρα δεν έχει ταίρι ,ούτε συγκρίνεται με το τότε .

Τώρα χρωστάμε ,συνέχεια μας ζητάνε ,ξένοι στα σπίτια μας γίναμε !Πού θα πάει αυτή η κατάσταση; Χρόνια δύσκολα θα βρείτε γιε μου μπροστά σας .Εύχομαι η Παναγιά να σας φυλάξει από δαύτους.
Φεύγοντας σχεδόν αμίλητος ,κλείδωσε στο μυαλό μου η λέξη χρωστάμε.

Ανατράπηκαν τα όσα γνώριζα μέχρι τώρα. Τα χρεωστικά λοιπόν χειρότερα και από τον πόλεμο. Νικούν τους πάντες και τα πάντα.
Τρισάθλιοι πολιτικοί και οικονομικοί δολοφόνοι ! Με πόσα αργύρια ξεπληρώσατε τις υπηρεσίες σας και μας φέρατε σε αυτήν την κατάσταση;

Δούλους μας καταντήσατε ,βορά στα σκυλιά της παγκοσμιοποίησης μας προσφέρατε .
Χρωστάς ,πάντα δούλος θα είσαι. Το σύγχρονο σκλαβοπάζαρο της γης .
Ανάθεμα σε αυτούς που καθόρισαν το νόμισμα όχι ως μέσο συναλλαγής αλλά ως αγαθό .

ΘΕΤΤΑΛΟΣ