Η Ερτούλα της καρδιάς μας

Τρεις βασικές κατηγορίες πρώην εργαζομένων της ΕΡΤ συνωστίζονται αυτή τη στιγμή στο προαύλιο της Κατεχάκη, καπνίζοντας και καταναλώνοντας φραπεδιές δίπλα στο συρματόπλεγμα:

1-Οι αδύναμοι. Αυτοί που δεν άντεξαν την ψυχολογική πίεση, υπέκυψαν στην προπαγάνδα και σύρθηκαν εθελοντικά στο στρατόπεδο της ομηρείας τους. Οι συγκεκριμένοι πήραν τον δρόμο για το στρατόπεδο, γνωρίζοντας ότι η σύμβαση με τη ΔΤ δεν τους συμφέρει. Παρόλα αυτά, έσκυψαν το κεφάλι, χωρίς λογική, χωρίς συναίσθημα, σαν ενεργούμενα αυτόματα σε εργαστηριακό, ψυχολογικό πείραμα.

2-Οι Τεμπέληδες. Άνθρωποι που ξύνονταν για χρόνια, αποτραβηγμένοι σε κάποιο απόμερο γραφείο του Ραδιομεγάρου, με τα πόδια πάνω στο γραφείο και το ρολόι αγκαλιά. Τεμπέληδες, που χουζούρευαν για χρόνια στα σπίτια τους και που διέκοπταν το χουζούρι μόνο για να επισκεφτούν το ΑΤΜ την ημέρα της πληρωμής.

3-Γλύφτες, τσάτσοι, ανέντιμοι. Το μόνο πράγμα από το οποίο εμπνέονται και στο οποίο πιστεύουν είναι η κάθε λογής εξουσία.

Όπως πολύ καλά γνωρίζουν οι μυημένοι, το στήσιμο μιας τηλεόρασης, και μάλιστα καλής, προϋποθέτει όνειρο, όραμα, έμπνευση. Για τον λόγο αυτόν είναι αδύνατον να υπηρετηθεί από τις παραπάνω κατηγορίες. Το εγχείρημα του κυρίου Καψή θέλει πιονιέρους. Με ψυχή, δύναμη και πίστη, σαν αυτήν που κράτησε στις θέσεις τους τους επαγγελματίες του Ραδιομεγάρου. Θέλει ανθρώπους μπασμένους στην παραγωγή, σαν αυτούς που χρεώθηκαν όλα αυτά τα χρόνια την ΕΡΤ, την έτρεξαν, της αφοσιώθηκαν και την αγάπησαν. Κι όπως δε γίνεται ροδάκινο χωρίς κουκούτσι, έτσι δεν υπάρχει τηλεόραση χωρίς την καρδιά της.

Ίσως λοιπόν, μια των ημερών, ΜΑΤ, εισαγγελείς και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις να επισκεφτούν το Ραδιομέγαρο για να συλλάβουν τους «καταληψίες». Και προφανώς αν το επιχειρήσουν θα το καταφέρουν. Συλλαμβάνεται όμως η δημιουργικότητα, ο επαγγελματισμός, η συλλογικότητα, η εντιμότητα, η πίστη, η συντροφικότητα, το όνειρο;

Συλλαμβάνεται η ΕΡΤούλα της καρδιάς μας;