Αυτοί που ελέγχουν το πολιτικό «παιχνίδι» το ξέρουν αυτό και έχουν πέρα ως πέρα λεηλατήσει
τις ζωές μας με τις «λογικές» της συναλλαγής, του διαχωρισμού, της απαξίωσης όλων των ιερών και όσιων του ελληνισμού, που μας κράτησαν ζωντανούς στο διάβα τόσων αιώνων…
Αλώσανε τα πιστεύω και την αξιοπρέπειά μας ,για να μας χειραγωγούν .Μας έστρεψαν ενάντια στην ίδια την πολιτική ,που είναι κατεξοχήν πράξη ευθύνης, και μας έπεισαν για το αντίθετο, για να της «γυρίσουμε την πλάτη», και αυτοί να επιδοθούν απερίσπαστοι στο έργο της καταστροφής μας.
Πέσαμε στην « παγίδα» ενός πολιτικού συστήματος, που χρόνια τώρα αποθεώνει τη ρηχότητα , την ευτέλεια , την εικόνα, το «φαίνεσθαι». Δε μάθαμε να μιλάμε με όρους πολιτικούς για τα κοινά, αντιπαραθέτοντας ιδέες και επιχειρήματα, αλλά μόνο με όρους επικοινωνιακούς , με όρους life style.Κι ενώ καταλαβαίνουμε ότι τα κόμματα από καιρό έχουν απαρνηθεί στην πράξη τις ιδεολογικές τους ταυτότητες, έχουν όλα αστικοποιηθεί και λειτουργούν με όρους συναλλαγής - άμεσα εμπλεκόμενα σε ένα εικονικό παιχνίδι εντυπώσεων και μόνο- δεν αντιδρούμε και εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι κάποιος ή κάποιοι από αυτά θα μας «σώσουν»…
Και βέβαια, εκτός των άλλων, είχαμε αποδεχτεί το γεγονός ότι η κάθε κυβέρνηση εξυπηρετούσε ντόπιους ή ξένους ολιγάρχες και καθόλου το λαό… Κι οι εκλογές μια άθλια φιέστα, μια πασαρέλα ,όπου σύχναζαν οι επιχορηγούμενοι, ενώ οι άλλοι ,οι μη έχοντες οικονομική στήριξη από τους «χορηγούς» του συστήματος, έμεναν αφανείς κομπάρσοι της φιέστας. Κι όλο αυτό το «πολιτικό φιάσκο» γινόταν κατευθυνόμενα και με ασφάλεια για τους ολιγάρχες, αφού ελέγχανε όλο το σκηνικό… Και για το λαό το ζητούμενο ήταν ποιο «τέρας» προτιμούσε να τον «κατασπαράξει», το μπλε ή το πράσινο-στην πράξη ποια ιδιωτικά συμφέροντα θα εξυπηρετούνταν...Κι ο καθείς κοιτούσε την οικογένεια, το σπίτι του, το «εγώ» του… Πού καιρός για κοινωνική και πολιτική συνείδηση! Τα περιοδικά της μόδας δεν ασχολούνταν με τέτοια «κουραστικά» και «ανιαρά» θέματα! Δεχτήκαμε λοιπόν να ζούμε με ψευδαισθήσεις και με τη λογική του «δήθεν». Είμαστε κάποιοι μόνο αν το « παίζαμε» έτσι ή αλλιώς, κι όσοι ήσαν κόντρα σε όλη αυτή την επιτήδευση και την ψευτιά, ήταν γραφικοί ή παλαιομοδίτες… Κι από πίσω οι λίγοι «εκλεκτοί» παίζανε «εν λευκώ» τόσα χρόνια το άθλιο παιχνίδι της απάτης!
Όλο αυτό το «πολιτικό τσίρκο» που ζούμε τα τελευταία χρόνια διάβρωνε λοιπόν από παλιά το συλλογικό μας ασυνείδητο … Η πολιτική είναι πράξη κοινωνικής προσφοράς κι έγινε συνώνυμη με τη συναλλαγή, με τους «εκφραστές» της μάλιστα να απολαμβάνουν πλήρη ασυλία. Πού αλλού από την καταστροφή εκ των έσω μπορούσαμε να οδηγηθούμε, όταν αποδεχόμαστε σαν φυσικό «φαινόμενο» κάποιοι «εκλεκτοί » να εμπορεύονται τις ελπίδες και τις ζωές μας; Και τώρα που είμαστε μέσα στον γκρεμό ,πάλι ψάχνουμε «σωτήρες» και ηγέτες, για να γλιτώσουμε τη «σφαγή» που έρχεται !Το πρόβλημά μας τελικά μήπως είναι βαθιά υπαρξιακό; Δε μπορούμε να ξεφύγουμε από τη λογική των σωτήρων, που επίτηδες καλλιέργησε το σύστημά τους, για να μας χειραγωγεί; Ψάχνουμε «από μηχανής θεούς» κι αυτοί μακιγιάρουνε ένα δικό τους ανδρείκελο και με τα απόλυτα διαπλεκόμενα και αποπροσανατολιστικά ΜΜΕ μας το « φορτώνουν» ως σωτήρα. Η ιστορία μας βρίθει τέτοιων «άξιων» και « χαρισματικών σωτήρων»-προδοτών!
Έχουμε μήπως αδυναμία να χειριστούμε τα πολιτικά μας πράγματα, που σημαίνει τη ζωή μας ως πολίτες και την παραδίδουμε σε άνομα και εξοντωτικά για μας συμφέροντα; Είμαστε τόσο ανάξιοι κι ανεύθυνοι ,όπως θέλουν να μας παρουσιάζουν; Όχι βέβαια. Μας βύθισαν στη σύγχυση και στη θολούρα επίτηδες και εθιστήκαμε να πιστεύουμε πως μέσα σε αυτό το σύστημα θα υπάρξει η λύση-πράγμα που δεν αντέχει η κοινή λογική, αφού μέσα από αυτό φτάσαμε εδώ …Η λύση επομένως βρίσκεται στην ανατροπή του!
Και τώρα «γυμνοί» και μόνοι πρέπει να απαρνηθούμε τον παλιό «επαναπαυμένο» μας εαυτό και να βρούμε τον άλλον, της ενεργούς συμμετοχής και δράσης και επιτέλους να γίνουμε πολίτες, άνθρωποι της ευθύνης και του μέτρου με αυτοσεβασμό και συναίσθηση της δύναμής μας…
Όλο και πιο καθαρά από ποτέ συναισθανόμαστε πια ότι η σωτηρία μας περνάει μόνο μέσα από την ανατροπή όλου του φαύλου και χρεοκοπημένου πολιτικού τους συστήματος ,και μέσα από τη δική μας ώριμη πολιτική στάση. Κι ώριμη πολιτική στάση είναι η παραδοχή ότι η μοίρα μας είναι άρρηκτα δεμένη με αυτήν του διπλανού… Είναι ώρα να συνεννοηθούμε με αυτόν ,να τον πιστέψουμε να τον ακούσουμε με υπομονή, να τον αγκαλιάσουμε… Η αλλαγή της στάσης μας απέναντι στη ζωή ,η αλληλεγγύη και η προσφορά στον κοινό μας αγώνα είναι η αφετηρία για να δημιουργηθεί η κρίσιμη μάζα πολιτών μέσα στο λαό ,ως φορέα της πιο ριζοσπαστικής και δημοκρατικής αντίστασης ,που θα εισάγει το νέο ήθος και τη λογική που απαντά στις αληθινές μας ανάγκες… Θα απαντήσουμε επιτέλους ως λαός στην προκλητική γελοιότητα και την ψευτιά ενός απαξιωμένου προ καιρού πολιτικού συστήματος; Είναι πια θέμα επιβίωσης η απάντησή μας στη «φιέστα» της φρίκης.
Και η απάντηση δε μπορεί να είναι άλλη από την ενωτική, παλλαική μας αντίσταση ,μέσα από γενικό ξεσηκωμό, γενική πολιτική απεργία, με λειτουργικές καταλήψεις και στάση πληρωμών. Φτάνει να συνειδητοποιήσουμε πως η ενότητα κι η δημοκρατία είναι τα συστατικά στοιχεία της βέβαιης νίκης και να τα υποστηρίξουμε μέχρις εσχάτων…
Ε Δ
Σιγά σιγά ξεπερνάμε τις αυταπάτες ότι κάποιος ηγέτης θα μας σώσει...ως τώρα μας κατέστρεψαν ,γιατί όλοι ήσαν προδότες και πουλημένοι...Εμείς θα σώσουμε εμάς...
ΑπάντησηΔιαγραφή