αυτού του λαού που η τύχη ή η μοίρα τον έριξε σε αυτό το κομμάτι της γης δεν κάνει θόρυβο. Είναι η πιο ήσυχη αγωνία θανάτου στην ιστορία του κόσμου. Δεν έχει βόμβες, δεν έχει σφαίρες, δεν έχει καν την συντροφικότητα που φέρνει νομοτελειακά ένας πόλεμος. Εξαφανιζόμαστε σιγά-σιγά σαν ένα είδος που δεν κατάλαβε ποτέ τι δύναμη είχε στις φλέβες του.
Αυτός ο λαός αφέθηκε στο κενό έχοντας το ένα του πόδι σε προγόνους που μπορεί να μην είχαν καμία κυτταρική ομοιότητα αλλά υιοθέτησε την ανωτερότητα εκείνου του πολιτισμού και το άλλο του πόδι στην βαλτώδη όχθη του ευρωπαϊκού ονείρου. Η πτώση ήταν αναπόφευκτη αφού τα θεμέλια του δεύτερου βάθρου ήταν σαθρά και με το ένα πόδι δεν στέκεσαι όταν η ταυτότητά σου μπαίνει προς διαπραγμάτευση. Πρέπει να αποφασίσεις στο κρίσιμο σημείο ποια ταυτότητα θέλεις να αποδεχθείς γιατί μόνο τότε κανένας λαός, φίλος ή εχθρός, δεν θα σε αντιμετωπίζει ως εθνικό υβρίδιο. Από λαός κατάντησες υβρίδιο και από πάνω σου διαχειριστές της “δημοκρατίας” να σου συμπεριφέρονται σαν το έρμα που πρέπει να πεταχτεί στην θάλασσα για να σωθεί το καράβι που κυβερνούν οι κατακτητές και οι εντόπιοι υποτακτικοί τους.
“Πεθαίνουμε σαν λαός...” διότι ποτέ δεν συμπεριφερθήκαμε ως λαός. Διότι αποδεχθήκαμε τις προσβολές και την τελευταία και ολοκληρωτική εισβολή εχθρών στην χώρα ως άμαχος πληθυσμός. Ξεχάσαμε ότι το βάθρο που στήριζε το καλό μας πόδι είναι πόντο-πόντο φτιαγμένο από προγόνους που ποτέ δεν ήταν άμαχοι. Μέχρι το τέλος μάχονταν -από παιδί μέχρι γέρο- γιατί ήθελαν να έχουν θάνατο με αγωνία και όχι την αγωνία του θανάτου. Επέλεγαν την ζωή και πέθαιναν όρθιοι. Δεν σέρνονταν, ούτε εκλιπαρούσαν για μια υβριδική ζωή. Οποιοδήποτε και να ήταν το τέλος τους δεν είχε σημασία γιατί μπόλιαζαν τις επόμενες γενιές. Ως υβρίδια είμαστε στείροι. Αποδώσαμε μια καλή σοδειά στους καλλιεργητές μας για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα αλλά ως υβρίδια δεν μπορούμε να μπολιάσουμε τίποτε. Πεθαίνουμε αφού ο επόμενος δεν έχει να πάρει τίποτε από εμάς. Πεθαίνουμε σαν λαός αφού αποδεχθήκαμε την μοίρα του Εθνικού υβριδίου.-
Το άρθρο πιστεύω ότι δεν είναι γραμμένο από Ελληνα άλλα από αλλοεθνή άτομο ομιλούντα την Ελληνική Γλωσσά. Διότι κανένας¨Ελληνας δεν θα έλεγε ότι δεν είναι συνεχιστής των προγόνων του και δεν θα χαρακτήριζε ως υβρίδιο τον εαυτό του και τους συμπατριώτες του. Αν κάποιοι αισθάνονται ως υβρίδια καλά θα κάνουν να αποχωρίσουν από τούτον τον τόπο να ξεκαθαρίσει λίγο και η κατάσταση μεταξύ εχθρών και φίλων του Ελληνικού Λαού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ έχεις πεθάνει ως Ελληνας ή δεν είσαι Ελληνας παρά μόνο Ελληνόφωνος, και σε αυτή τη φάση που ο Ελληνισμός αφυπνίζεται δεν θέλουμε άρθρα ηττοπαθή ή κατευθυνόμενα. Να πας να μοιραστείς τις σκέψεις σου με την οικογένεια και τους άλλους ηττημένους. Γιατί η Ελλάδα και οι Ελληνες τώρα χάνουν τον κακό τους ευατό, αυτός πεθαίνει και ξαναγεννιώνται ως Ελληνες και ουχί υβρίδια, υβρίδια υπάρχουν ως και προδότες όχι μόνο στη πράξη αλλά και στη σκέψη. Αυτοί ως εσύ ειναι οι χειρότεροι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυ έχουν στρατιά από αυτούς με τις Ελληνοποιήσεις νόμιμοι και με λόγο και από Πάνο Ο Ξυλούρης για ποιους τραγουδούσε το μπήκαν στην πόλη οι οχτροί.
ΑπάντησηΔιαγραφή