Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς είναι τόσο "ισχυρός" ώστε έχει ανάγκη τον πολιτικά τελειωμένο Ευάγγελο Βενιζέλο
Πριν από τις εκλογές του Μαΐου του 2012, το λεγόμενο "σύστημα Σαμαρά", κυρίως ο πυρήνας της
συμβουλευτικής του ομάδας, πέρα από κάθε λογική και αμφισβητώντας τις ενδείξεις των μυστικών δημοσκοπήσεων, διέρρεε ότι η Νέα Δημοκρατία θα μπορούσε να αγγίξει ποσοστό της τάξης του 35%
και υπό προϋποθέσεις να διεκδικήσει την αυτοδυναμία. Τα ίδια έλεγαν μάλιστα και στον Αντώνη Σαμαρά. Η ανακύκλωση αυτών των εκτιμήσεων, βύθισε έκτοτε την ηγεσία της ΝΔ σε νιρβάνα.
Η πραγματικότητα τους προσγείωσε ανώμαλα. Μόλις 18% είχε καταφέρει να συγκεντρώσει η υπό τον Αντώνη Σαμαρά Νέα Δημοκρατία στις εκλογές της 6ης του Μάη. Ήταν τόσο δε λανθασμένη η στρατηγική τους, που είχαν καταφέρει και είχαν συσπειρώσει μόλις το 50% της εκλογικής βάσης της Νέας Δημοκρατίας.
Αφού μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου η Νέα Δημοκρατία αναδείχθηκε πρώτο κόμμα και ο Αντώνης Σαμαράς σχημάτισε τρικομματική κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, ξεκίνησε ένας νέος κύκλος ψευδαισθήσεων. Στη λεωφόρο Συγγρού και στο Μέγαρο Μαξίμου, κυριαρχεί η εντύπωση ότι ο Αντώνης Σαμαράς είναι πανίσχυρος και ότι η κυβέρνηση είναι μονοκομματική. Ποντάρουν στις πιέσεις που μπορεί να δέχονται εσαεί είτε από συμφέροντα, είτε από τους δανειστές το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ ώστε να συμμετέχουν στην πιο λαομίσητη κυβέρνηση που γνώρισε αυτός ο τόπος τις τελευταίες δεκαετίες. Το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, όμως, αποκάλυψε την αλήθεια: Στην κυβέρνηση υπάρχει έλλειμμα συνοχής.
Έστω και αργά στο Μέγαρο Μαξίμου αντιλήφθηκαν ότι χωρίς τον Βενιζέλο και τον Φώτη Κουβέλη, ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος έτσι κι αλλιώς δεν έχει καμία επιρροή ως πολιτικό πρόσωπο στην ελληνική κοινωνία, όχι μόνο δεν διαθέτει πολιτική δύναμη, αλλά και καμία προοπτική. Και έτσι ευδιάκριτα το Μέγαρο Μαξίμου, με τον τρόπο του, ξεκίνησε να εκλιπαρεί τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να μην κάνει καμία "κουταμάρα".
Στα ανώτατα κλιμάκια της μνημονιακής διακυβέρνησης φοβούνται, ότι ο απρόβλεπτος Βενιζέλος θα κάνει το θαύμα του και διαρρέουν ότι "αν ρίξει τον Σαμαρά, τότε δεν θα βρίσκει ούτε την ψήφο του".
Τόσο ισχυρός είναι ο Αντώνης Σαμαράς, ώστε έχει ανάγκη τον έτσι κι αλλιώς πολιτικά τελειωμένο Ευάγγελο Βενιζέλο.
Όμως ταυτόχρονα είναι και τραγελαφικό: Ένας πρωθυπουργός, ο οποίος λανσάρεται από όλα τα συστήματα ως "πανίσχυρος", να εξαρτάται πολιτικά από έναv αρχηγό κόμματος, ο οποίος συρρίκνωσε τον κυρίαρχο πολιτικό φορέα της μεταπολίτευσης.
ΥΓ: Έτσι κι αλλιώς, ρίξει δεν ρίξει την κυβέρνηση, ο Βενιζέλος στις επόμενες εκλογές δεν θα βρίσκει την ψήφο του. Αλλά, μήπως θα την βρίσκει ο Σαμαράς;
Ου να χαθητε όργια και τα δυο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκου τη είχε πει ο αλοκοτος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα του ζητήσουμε και συγνώμη για το χαράτσι
Κατεκλεψαν το κράτος και ζητάει και τα ρέστα.
Μόνον αν καταλάβει ο Βενιζέλος ότι έτσι ή αλλιώς είναι χαμένος μπορεί να αποτολμήσει να ρίξει τον Σαμαρά, που τον στηρίζουν με τα μπούνια από διάφορες πλευρές, ώστε να ισχυρισθεί μετά ότι υπάρχουν "αξιακές" διαφορές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι ότι είναι κακό να το κάνει (κάθε άλλο, για τον κόσμο και για τη χώρα), έστω για ύστατη εξιλέωση.
καί στίς επόμενες εκλογές πάλι Σαμαρά θά πάρετε.ΤΕΛΟΣ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσε εσεί ρε ορνειο έτσι σε βολεύει ανόητε νεοδημοκράτη άντε πηδηξου μαζι με το 8,9 % που σας έμεινε.
ΔιαγραφήΡε πως κατάντησαν έτσι να εκλιπαρούν το 2,45 να στήριξη το 8,9%. Ου να χαθητε νούμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε 9:32 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίτε κολλητός του, είτε κολλημένος, είτε κονομημένος, είτε μισθοφόρος, είτε βαθιά μαζοχιστής μπορεί να είσαι για να θέλεις πάλι Σαμαρά.