Οι Γερμανοί πουλάνε στο Κατάρ, η Ελλάδα κοιμάται (πάλι)!
Ενώ συμπληρώνονται περίπου δύο μήνες από τότε που η γερμανική Krauss Maffei-Wegmann (KMW) ανακοίνωσε την ανάθεση σύμβασης ύψους 1,89 δις ευρώ από το Κατάρ για την προμήθεια 62
αρμάτων μάχης Leopard 2A7+ και 24 αυτοκινούμενων οβιδοβόλων PzH-2000 η ελληνική κυβέρνηση… κοιμάται ύπνο βαθύ!
Από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε η σύμβαση, το defence-point.gr (δες «Σύμβαση KMW στο Κατάρ, πιθανή ελληνική εμπλοκή», στον σύνδεσμο: http://www.defence-point.gr/news/?p=73805), είχε εκφράσει την ευχή ότι ίσως το γεγονός αυτό σηματοδοτούσε την εμπλοκή της χειμαζόμενης ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας.
Μέχρι σήμερα όμως αντί να ενεργοποιηθούν όλοι οι αρμόδιοι φορείς (Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, Υπουργείο Ανάπτυξης, κ.λπ.) ώστε η ελληνική αμυντική βιομηχανία να συμμετάσχει στο πρόγραμμα του Κατάρ, φαίνεται ότι απλώς παρακολουθούν (αν συμβαίνει και αυτό!)… την ισπανική κυβέρνηση.
Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες ανώτατοι Ισπανοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι βρίσκονται σε συχνή επικοινωνία τόσο με τους Γερμανούς ομολόγους τους όσο και με τα ανώτατα διευθυντικά στελέχη της κατασκευάστριας KMW για να πεισθούν – «πιεστούν» να αναθέσουν υποκατασκευαστικό έργο στην ισπανική αμυντική βιομηχανία.
Υπενθυμίζεται, τι το μέλλον της ισπανικής βιομηχανίας τεθωρακισμένων οχημάτων κάθε άλλο παρά ευοίωνο προδιαγράφεται. Όπως έχει αναφέρει το «defence-point.gr» (δες «Ισπανία-Στρατός: Όχι στο πρόγραμμα των ΤΟΜΑ» στον σύνδεσμο: http://www.defence-point.gr/news/?p=75749), η αμερικανικής ιδιοκτησίας General Dynamics European Land Systems – Santa Barbara Sistemas (GDLS-SBS) βρίσκεται στη διαδικασία απομείωσης του προσωπικού της κατά 50% (περίπου 600 θέσεις εργασίας θα απολεσθούν) ενώ τα προγράμματα που την παρούσα περίοδο υλοποιεί βρίσκονται στην τελική φάση ολοκλήρωσης. Ειδικότερα ότι αφορά το πρόγραμμα των Leopard 2E οι παραδόσεις των 219 αρμάτων μάχης ολοκληρώνονται το τέλος του τρέχοντος έτους.
Τι κάνουν λοιπόν οι Ισπανοί;
Μα το αυτονόητο. Χρησιμοποιώντας ως «προίκα» σε πολιτικό και βιομηχανικό επίπεδο το δικό τους πρόγραμμα Leopard 2 ζητούν από τους Γερμανούς υποκατασκευαστικό έργο προκειμένου να διατηρήσουν εν ζωή τη βιομηχανία τους και την όποια τεχνογνωσία έχει αποκτηθεί. Από ότι φαίνεται όμως η ελληνική κυβέρνηση είναι «υπεράνω» αυτών των «πρακτικών» ζητημάτων. Όχι μόνο δείχνει να «αγνοεί» επιδεικτικά τη συμμετοχή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας στο πρόγραμμα του Leopard 2HEL (η περιβόητη έλλειψη θεσμικής μνήμης), αλλά και τη γεωγραφική πραγματικότητα.
Παραδειγματικά αναφέρουμε ότι μόνο η τελική συναρμολόγηση (τουλάχιστον) κάποιου αριθμού αρμάτων του Κατάρ στη Θεσσαλονίκη και το οποίο αποτελεί έργο που η ΕΛΒΟ έχει εκτελέσει αποδεδειγμένα με επιτυχία, αποτελεί πολύ ελκυστικότερη επιλογή σε σχέση με την Ισπανία αφού το κόστος θαλάσσιας μεταφοράς και ασφάλισης των αρμάτων περιορίζεται σχεδόν στο μισό.
Το ίδιο ισχύει και για τη ΜΕΤΚΑ (Βόλος) η οποία πραγματοποίησε την κατασκευή (κοπή, συγκολλήσεις, κ.λπ. των σασί και των πύργων του ελληνικού προγράμματος, την INTRACOM και άλλες μικρότερες ελληνικές εταιρίες που παρήγαγαν δευτερεύουσας σημασίας υλικά (η εμπλοκή της ελληνικής θυγατρικής της KMW, της Hellenic Defence Vehicle Systems (HDVS) SA που εδρεύει στον Βόλο θα πρέπει μάλλον να θεωρείται δεδομένη, αφού είναι θυγατρική της κατασκευάστριας).
Πιθανότατα οι ανωτέρω εταιρίες να έχουν κάνει τις πρώτες επαφές στην KMW προκειμένου να εξασφαλίσουν κάποιο έργο.
Όμως σε τέτοιες περιπτώσεις εξ ορισμού η εμπλοκή και υποστήριξη σε κυβερνητικό επίπεδο είναι εξ ορισμού καταλυτική για τη θετική κατάληξη των διαπραγματεύσεων. Εξ άλλου η ανάθεση υποκατασκευαστικού έργου για την ελληνική αμυντική βιομηχανία μπορεί να συνδυαστεί με την ταυτόχρονη διευθέτηση των όποιων εκκρεμοτήτων που ακόμη υπάρχουν σε σχέση με το ελληνικό πρόγραμμα. Ή για να το πούμε ωμά οι όποιες εκκρεμότητες ακόμη υπάρχουν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως «μαστίγιο» και ως «καρότο».
Προϋπόθεση βέβαια για όλα αυτά είναι να ξέρουμε τι θέλουμε, να έχουμε όραμα και στρατηγική και κατά συνέπεια να αντιλαμβανόμαστε και να εκμεταλλευόμαστε τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται. Ακόμα και μία εργατοώρα (τρόπος του λέγειν) να αναληφθεί από την ελληνική βιομηχανία είναι κέρδος για την εθνική οικονομία, χωρίς να επιβαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός.
Οι Ισπανοί προσπαθούν να «πιάσουν τον ταύρο από τα κέρατα» (και ας σημειωθεί ότι η GDLS-SBS είναι αμερικανικής ιδιοκτησίας).
Η περιβόητη ανάπτυξη δεν είναι γενική και αφηρημένη έννοια.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση αν δεν γίνει εκμετάλλευση των (όποιων) υποδομών και της (όποιας) τεχνογνωσίας που αποκόμισε η ελληνική βιομηχανία από προγράμματα που έχει ήδη εκτελέσει (και τα οποία πληρώθηκαν από τη χώρα), που αποτελεί το αυτονόητο και το έλασσον, τι ακριβώς περιμένουμε;
Τη «μαγική» λύση για τη βιωσιμότητα της από το υπερπέραν; Αξίζει τουλάχιστον να το προσπαθήσουμε!
Post A Comment:
0 comments: