Γράφουν Νίκος Παναγιωτόπουλος και Ιωάννης Μαρτέλλος
Απροετοίμαστη είναι και πάλι επί της ουσίας η ελληνική κυβέρνηση, η οποία εμφανίζεται έτοιμη να ζητήσει περισσότερο χρόνο από την τρόικα για την περίφημη κατάρτιση του καταλόγου με τους
φορείς και τους οργανισμούς που θα καταργηθούν ή θα συγχωνευτούν.
Αυτές οι διαρροές της κυβέρνησης, φουντώνουν και πάλι τα σενάρια περί αιφνιδιαστικής προσφυγής στις κάλπες.
Με το γεφύρι της Άρτας μοιάζει πλέον το πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα κινητικότητας των δημοσίων υπαλλήλων. Χρειάστηκε, για ακόμα μία φορά να φτάσουμε στο παραπέντε της νέας έλευσης του κλιμακίου της τρόικας στην Αθήνα και η κυβέρνηση δεν έχει έτοιμη τη λίστα με τις 4.000 απολύσεις που θα πρέπει να γίνουν έως τον Δεκέμβριο.
Ο υπουργός Επικρατείας κ. Δημήτρης Σταμάτης φαίνεται ότι δεν μπορεί να ξεμπλέξει το κουβάρι, αφού τα νούμερα δεν βγαίνουν από πουθενά. Πιθανότατα, τις τελικές αποφάσεις θα κληθούν να λάβουν εκ νέου ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς και οι κ. Βενιζέλος και Κουβέλης
Σύμφωνα με πληροφορίες υπάρχουν ακόμα πολλά προβλήματα και στο Μέγαρο Μαξίμου δεν έχουν καταφέρει να καταλήξουν στην τελική λίστα, ώστε να ακολουθήσουν οι πρώτες 2000 απολύσεις από το δημόσιο. Την ευθύνη του εγχειρήματος έχει προσωπικά με εντολή του Αντώνη Σαμαρά, ο υπουργός Επικρατείας Δημήτρης Σταμάτης που διαπιστώνει καθημερινά την πίεση των υπουργών που δεν θέλουν να υπάρξουν αλλαγές στους φορείς που εποπτεύουν.
Η κυβέρνηση δείχνει προφανή αδυναμία να κλείσει, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, μια υπόθεση που αποτελεί κομβικό σημείο ως προς τις σχέσεις της με την τρόικα. Και αυτό διότι έχει δεσμευτεί εδώ και πάρα πολλούς μήνες ότι θα καταλήξει για τα λουκέτα σε οργανισμούς, αλλά και πάλι μπορεί να κατηγορηθεί για ανακολουθία.
Η συγκεκριμένη εξίσωση που πρέπει να λύσει ο Πρωθυπουργός κάθε άλλο, παρά εύκολη ήταν και επιχειρήθηκε πολλές φορές να βρεθεί άκρη, αλλά φθάσαμε και πάλι για μια ακόμη φορά στο παραπέντε και η κυβέρνηση είναι με την πλάτη στον τοίχο.
Ο Αντώνης Σαμαράς ετοιμάζεται να θέσει ο ίδιος το ζήτημα στους επικεφαλείς της τρόικας την άλλη εβδομάδα και πιστεύει ότι το αίτημά του θα γίνει αποδεκτό, αφού στην προηγούμενη επίσκεψη της τρόικας είχε συμφωνηθεί να δοθεί άτυπα παράταση.
Ανεξάρτητα πάντως από τη στάση της τρόικας και την παράταση που φαίνεται ότι θα δώσει, προκύπτει ένα σημαντικό ζήτημα σχετικά με την τήρηση των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η κυβέρνηση που σε πολλά θέματα εξακολουθεί να κάνει καθυστερήσεις.
Ο Πρωθυπουργός, ετοιμάζεται να πει στους εκπροσώπους των πιστωτών, ότι αυτός είναι που δεσμεύεται προσωπικά για να προχωρήσει το σχέδιο, αλλά θα θέσει το ζήτημα της μικρής χρονικής παράτασης, ώστε να υπάρξει καλύτερη προετοιμασία.
Είναι σαφές από το σχέδιο της κυβέρνησης, ότι υπάρχει μείζον θέμα με την πορεία υλοποίησης των δεσμεύσεων της έναντι της τρόικας και δεν είναι λίγοι όσοι λένε πως η χαλαρή στάση των πιστωτών στην παρούσα φάση σχετίζεται με τις γερμανικές εκλογές.
Με πλειστηριασμούς των σπιτιών του πτωχευμένου κόσμου, με τους μικρομεσαίους χωρίς οξυγόνο, με την ανεργία στο ζενίθ, με τα μεροκάματα Βουλγαρίας (και τιμές Δανίας) και με τις απολύσεις αυτές θα πάει για εκλογές;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτός και αν στοχεύει στο να συγκρατήσει ένα σεβαστό ποσοστό, ώστε να παίζει τον ίδιο επονείδιστο ρόλο από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης (με στόχο να επανέλθει), βλέποντας ότι οι πολιτικοί του εταίροι έχουν καταβαραθρωθεί.
Μόνο που σε τέτοια περίπτωση υπάρχουν και άλλοι παράγοντες, όπως λ.χ. να βγεί 3ο κόμμα η ΝΔ, να τον αλλάξουν με κάποιον άλλον από τους φιλόδοξους της ΝΔ (λ.χ. Στυλιανίδη κλπ.).
Από την άλλη, βέβαια, βλέποντας το τί γίνεται στην Τουρκία και συνδυάζοντας αυτά με τη βουβή οργή των Ελλήνων, φοβάται ότι μπορεί να χρειασθεί να φύγει νύχτα, οπότε μπορεί να θεωρείται προτιμότερη μια "αξιοπρεπής" εκλογική ήττα, ώστε να ανασυνταχθεί το μπλοκ των υποτελών μνημονιακών.
Εξάλλου, τον στόχο του για να καθίσει στην καρέκλα του prime minister (στα αγγλικά, γιατί έτσι "αρμόζει" στην περίσταση), όπως και να το έκανε ("σφουγγάρια", "κωλοτούμπες" κλπ.), τον πέτυχε.
Ηξερε εκ των προτέρων ότι θα είναι "αναλώσιμος" στη θέση αυτή, όπως και ο προκάτοχός του ΓΑΠ.