Μια κυβέρνηση εκτός ελέγχου...

Το μεγαλύτερο «όπλο» της Δημοκρατίας είναι η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία. Αυτοί που φοβούνται τις εκλογές δεν είναι φίλοι της Δημοκρατίας. ”
Του Κώστα Καπνίση 

Στη ζωή όλα τα πράγματα έχουν ένα όριο. Υπάρχει ένα σημείο που αν ξεπεραστεί δεν υπάρχει επιστροφή. Το ίδιο πράγμα ισχύει και στην πολιτική. Η πολιτική άλλωστε όπως και η Δημοκρατία και τα πολιτικά κόμματα υπάρχουν για να εξασφαλίζουν αρμονικές σχέσεις και ευημερία για τους πολίτες. Με λίγα λόγια υπάρχουν για να υπηρετούν το λαό και την πατρίδα.

Τούτη η κυβέρνηση έχει χάσει εδώ και πάρα πολύ καιρό τον έλεγχο των πραγμάτων. Δεν είναι απαραίτητα κακό βέβαια μια κυβέρνηση να μη μπορεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντά της και να μην εκπληρώνει τους σκοπούς για τους οποίους προτιμήθηκε από την πλειονότητα όσων προσήλθαν στις κάλπες. Το κακό έγινε από την αρχή για αυτή την κυβέρνηση, η οποία χρησιμοποίησε τα ψέματα, τη συκοφαντία του βασικού της πολιτικού αντιπάλου και την κατατρομοκράτηση μέσω της καταστροφολογίας και του εκβιασμού των πολιτών στις διπλές εκλογές που έγιναν πριν από ένα χρόνο.

Η τρικομματική αυτή κυβέρνηση καλό είναι να τονίζεται διαρκώς ότι αποτελείται από τα απομεινάρια κομματικών σχηματισμών που κυβέρνησαν τα είκοσι τελευταία χρόνια και έφεραν τη χώρα ως εδώ. Χρησιμοποίησαν όλα τα «όπλα» και τα αθέμιτα μέσα ενός σάπιου, διεφθαρμένου και αδίστακτου συστήματος προκειμένου να κρατήσουν με νύχια και δόντια την εξουσία ώστε να συνεχίσουν να αποκρύπτουν τα κατά συρροή εγκλήματά τους σε βάρος της χώρας και του λαού. Κάποια στιγμή βέβαια και σύμφωνα με το ρητό «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο» φτάνει η ώρα που ο βόρβορος βγαίνει στην επιφάνεια και μολύνει τα πάντα. Μέσα σε ένα μόλις χρόνο έχουν ξεσκεπαστεί απίστευτες υποθέσεις διαφθοράς και κατάχρησης εξουσίας.

Η λίστα Lagarde, η λίστα Λιχτενστάιν, η λίστα με τα 54.000 ονόματα, τα περίφημα μπιλιέτα που εστάλησαν αλλά ακόμα δεν υπάρχει απάντηση, οι χιλιάδες offshore που ακόμα δεν έχουν ελεγχθεί και πολλά ακόμα τα οποία είναι καθαρά διαδικαστικού χαρακτήρα και αν πραγματικά όχι μια κυβέρνηση αλλά ένας υπουργός με τον ελεγκτικό του μηχανισμό ήθελαν να τα επιλύσουν θα το είχαν κάνει. Τούτη όμως η κυβέρνηση που εφαρμόζει στις πλάτες της πλειονότητας του ελληνικού λαού τα πιο σκληρά, βάρβαρα, χυδαία μνημονιακά μέτρα απίστευτης αγριότητας δεν κάνει τίποτε άλλο από το να παίζει με τα playmobil της. Τα μέλη που την απαρτίζουν κρύβονται και αδιαφορούν πλήρως για την καταστροφή που έχουν σπείρει στην ελληνική κοινωνία. Ελάχιστα όμως μέλη της γνωστά για τις ακραίες απόψεις και πρακτικές τους έχουν βαλθεί να «υπερασπιστούν» με κάθε κόστος αυτή την κυβέρνηση.

Έχουν ξεχυθεί στα κανάλια της γνωστής μιντιοκρατίας όπου βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και κουνούν απειλητικά το δάκτυλό τους απευθυνόμενοι στον ελληνικό λαό. Όχι σε αυτή την πολιτική και επιχειρηματική «ελίτ» της διαφθοράς, όχι απέναντι σε όλους όσους λυμαίνονται εδώ και δεκαετίες τον κόπο και την παραγωγή πλούτου της πλειονότητας των πολιτών. Πέρα από τις απίστευτες αστειότητες και χυδαιότητες που ξεστομίζουν τολμούν να λένε ότι είναι αυτοί που θα μεταρρυθμίσουν τη χώρα και θα βάλουν ένα τέλος στο χάος που οι ίδιοι δημιούργησαν. Εξωφρενικό. Ακόμα και έτσι όμως να είναι και να θέλει κάποιος να τους πιστέψει, αυτό είναι ανέφικτο γιατί ο χρόνος που πέρασε μόνο καταστροφή, εξαθλίωση της κοινωνίας και πλήρη αδιαφορία για αυτούς που υποφέρουν έχει να επιδείξει. Οι ιδιωτικοποιήσεις – ξεπούλημα έναντι πινακίου φακής που επιχειρούν φαίνεται να αποτυγχάνουν κι αυτές παταγωδώς γιατί στερούνται κάθε νομιμότητας και ρυθμιστικού πλαισίου.

Όλα αυτά δε γίνονται τυχαία μα ούτε και γίνονται από κάποιες αόρατες δυνάμεις. Από την κυβέρνηση γίνονται. Το μεγαλύτερο φιάσκο το οποίο άλλωστε ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε αναλάβει να «τρέξει», η ΔΕΠΑ έφερε ένα άλλο φιάσκο. Την ΕΡΤ. Ήταν μια κίνηση απόγνωσης και πανικού. Ο πρωθυπουργός και το περιβάλλον του αποφάσισαν μονομερώς να κινηθούν όχι κατά των εργαζομένων της ΕΡΤ απλώς αλλά κατά των Ελλήνων πολιτών κατεβάζοντας τους διακόπτες και ρίχνοντας μαύρο στις οθόνες. Ήταν μια καθαρά συμβολική κίνηση. Απέδειξαν έμπρακτα ότι το μαύρο δεν το έχουν ρίξει στην ΕΡΤ αλλά σε ολόκληρη την κοινωνία με την ακραία και νεοφιλελεύθερη πολιτική που ακολουθούν, η οποία πάντα στρέφεται εναντίον του αδύναμου.

Δε σταμάτησαν μόνο εκεί. Έσβησαν τη φωνή της Ελλάδας στο εξωτερικό και στον απόδημο Ελληνισμό. Τα πράγματα είναι απλά. Τούτη η κυβέρνηση κινείται πια εκτός δημοκρατικών πλαισίων και κάνει επίδειξη ισχύος και αυταρχισμού στους εξαθλιωμένους Έλληνες όταν την ίδια στιγμή σκύβει το κεφάλι υποτακτικά στις εντολές που έρχονται από εξωθεσμικά κέντρα. Με λίγα λόγια κάνει στον ελληνικό λαό ότι της κάνουν οι ξένοι εντολείς της. Μια κυβέρνηση βέβαια δε μπορεί να «περπατήσει» με αυτόν τον βηματισμό για πολύ. Κάποια στιγμή ακόμα και οι εξαθλιωμένοι σηκώνουν το κεφάλι. Η ΕΡΤ ήταν απλά μια αφορμή. Ακόμα και αν τα βρουν οι κυβερνητικοί εταίροι πάντα με το 4-2-1 σε πλήρη ανάπτυξη και παραμείνουν για λίγο ακόμα γαντζωμένοι στην εξουσία, είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι μετρούν ημέρες στο προσκήνιο του πολιτικού βίου.

Η στάση τους και η συμπεριφορά τους δείχνουν ότι μετά από τρεις συναντήσεις θα τα βρουν. Θα προτιμήσουν να πάνε για διακοπές ανέμελοι έχοντας στα χέρια τους την εξουσία. Η επίσκεψη άλλωστε της τρόικα ήταν καθαρά εθιμοτυπική όπως έγκαιρα είχαν κάποιοι προειδοποιήσει. Οι αποφάσεις και η πραγματική αποκάλυψη του αδιεξόδου στο οποίο έχουν περιέλθει θα φανεί με τα πρωτοβρόχια του φθινοπώρου. Μετά βέβαια τη διεξαγωγή των γερμανικών εκλογών θα αποδειχθεί με τον πιο τραγικό τρόπο ότι η Ελλάδα είναι πλέον τόσο απομονωμένη στη διεθνή πολιτική σκηνή που θα «παίζεται» και η όποια βοήθεια από τους συμμάχους που της έχουν απομείνει. Αν έχουν απομείνει. Η οριστική κατάρρευση είναι προ των πυλών. Ο Δούρειος Ίππος βρίσκεται μέσα στην πόλη αφού τα τείχη της έχουν σπάσει εδώ και πολύ καιρό. Η μέρα τελειώνει και η νύχτα κοντοζυγώνει. Η ώρα που θα ανοίξει η κοιλιά του Ίππου και θα ακολουθήσει η λεηλασία, η σφαγή και ο εξανδραποδισμός είναι πολύ κοντά. Αλίμονο σε όσους εξακολουθούν να υποτιμούν και να χλευάζουν την Κασσάνδρα.

Το ξημέρωμα θα τους βρει υποδουλωμένους σε μια θλιβερή εικόνα ανείπωτης καταστροφής. Όσοι πιστεύουν στο μοιραίο και στο πεπρωμένο είναι όσοι πραγματικά είναι άβουλοι, δειλοί και μοιραίοι. Είναι αυτοί που αποδέχονται να τους ορίζουν άλλοι τις ζωές και τις τύχες. Κι όμως υπάρχει ακόμα ένα περήφανο, υγιές και αποφασισμένο κομμάτι του ελληνικού λαού που θέλει να παλέψει και να μην αποδεχθεί τη μοίρα που άλλοι του ετοιμάζουν. Η ώρα της μάχης είναι τώρα και ο εχθρός βρίσκεται κυρίως εντός των τειχών. Αυτή η κυβέρνηση αν παραμείνει έστω και λίγο ακόμα θα καταστρέψει και το τελευταίο πράγμα που έχει απομείνει στον ελληνικό λαό και δεν είναι άλλο από την ελπίδα. Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από την ελπίδα. Δε νοείται ζωή χωρίς αυτή.

Η μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού οφείλει να πάρει τη ζωή της στα χέρια της και αποφασισμένη και ενωμένη περισσότερο από ποτέ να πει με μια φωνή και με όλη τη δύναμη της ψυχής της απευθυνόμενη σε αυτή την κυβέρνηση το «Φτάνει πια». Να απαιτήσει να φύγουν οι ολετήρες τώρα. Άλλος χρόνος δεν υπάρχει. Οι ίδιοι δείχνουν ότι δεν πρόκειται να αφήσουν την εξουσία ότι και να συμβεί. Όχι μόνο αυτό αλλά δείχνουν πλέον απροκάλυπτα το πιο αποκρουστικό τους πρόσωπο και προειδοποιούν ότι θα μετέλθουν κάθε μέσο. Όποιο κι αν είναι αυτό. Το μεγαλύτερο «όπλο» της Δημοκρατίας είναι η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία. Αυτοί που φοβούνται τις εκλογές δεν είναι φίλοι της Δημοκρατίας. Ξεκάθαρα πράγματα. Φτάνει πια. Εκλογές τώρα για να σωθεί ο λαός. Άλλη λύση δεν υπάρχει…