ΠΟΥ ΠΑΜΕ ;

πηγή
Παρακολουθῶ τὶς διάφορες ἐξελίξεις, τοὐλάχιστον τὰ τελευταῖα τρία χρόνια, καὶ κάποιες φορὲς μὲ πιάνει νευρικὸ γέλιο ἀπὸ αὐτὰ ποὺ βλέπω νὰ συμβαίνουν γύρω μας.

Ὅλοι μας ἔχουμε πρόβλημα… Μόνον ποὺ ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμὰς ἔχει τὸ …δικό του πρόβλημα! Κι ἀκριβῶς ἐκεῖ εἶναι τὸ …πρόβλημά μας!!!
Ἀντιδροῦμε…
Γιατί ἀντιδροῦμε; Ποιός ὁ λόγος πού ἀντιδροῦμε; Κι ἐάν καταφέρουμε νά κερδίσουμε κάτι, μέσῳ τῶν ἀντιδράσεων, ποιός μᾶς βεβαιώνει πώς αὐτό θά ἱκανοποιῇ καί τούς γύρω μας;
Πρὸ μερικῶν ἐτῶν, σὲ μίαν συζήτησιν μὲ φίλους, ἔθεσα σὲ κάθε ἕναν ξεχωριστὰ τὸ ἴδιο ἐρώτημα: «τί θέλεις νά γίνῃ στήν χώρα μας, ὅταν θά πέσῃ ἡ κυβέρνησις;» (Τότε ἀκόμη συζητούσαμε γιὰ τὸ GAPατο μόνον….!!!)
Ἄλλος ἔλεγε πὼς θέλει μόνον νὰ τιμωρηθοῦν αὐτοὶ ποὺ τὰ ἔφαγαν. (Μὲ τὸν Πάγκαλο φυσικὰ μέσα στοὺς τιμωρημένους!!!)
Ἄλλος νὰ ἀνοίξουν οἱ δουλειές, διότι τώρα πεινοῦσαν οἱ ἐλεύθεροι ἐπαγγελματίες…
Ἄλλος πάλι ἔλεγε πὼς πρέπει νὰ στρώσουμε κοινωνικὰ δίκτυα τέτοια, πρὸ κειμένου νὰ κάνουμε κοινὲς δράσεις, καὶ νὰ ἀξιώνουμε ἀπὸ τοὺς ἐπομένους, ποὺ θὰ ἀναλάβουν ἐξουσίες, νὰ μᾶς ἀκοῦν…
Ἐν ὁλίγοις…
Οὐδείς, ἐκ τῆς τότε παρέας μας, δὲν σκεπτόταν τὴν πιθανότητα νὰ ἀλλάξουν ῥιζικὰ καὶ ὁριστικὰ οἱ δομὲς στὴν χώρα μας. Μὰ οὐδείς… Κι ἐκεῖ πιστεύω πὼς εἶναι τὸ πρόβλημά μας…
Ἄς δοῦμε ὅμως καὶ μίαν ἄλλην περίπτωσιν.
Τὸ Σύνταγμα. Ὄχι τοὺς διαφόρους καπελωτὲς φυσικά. Οὔτε τοὺς ντουντουκαδόρους. Οὔτε τοὺς ἐνοίκους τῶν σκηνῶν, ποὺ κατσικώθηκαν ἐκεῖ γιὰ νὰ μὴν προλάβουν ἄλλοι νὰ εἰσβάλλουν στὴν βο(υ)λή, πρὶν ἀπὸ αὐτούς…
Ὅταν λέω Σύνταγμα, ἐννοῶ τὸ Σύνταγμα. Ὅλους αὐτοὺς ποὺ πήγαιναν ἐκεῖ γιὰ νὰ διαμαρτυρηθοῦν, δίχως νὰ ἀναγνωρίζουν σὲ κάποιον τὸ δικαίωμα νὰ τοὺς καπελώσῃ.
Ἄλλες ἐρωτήσεις ἔθεσα ἐκεῖ πάλι…
Γιατί εἶσαι ἐδῶ;
-Γιὰ νὰ τοὺς διώξουμε!!
-Γιὰ νὰ μποῦμε στὴν βο(υ)λή!!!
-Γιὰ νὰ φύγουν οἱ κλέφτες!!!
-Γιὰ νὰ δοῦν πὼς δὲν τρῶμε κουτόχορτο!!!
-Γιατὶ βαρέθηκα νὰ μὲ κυβερνοῦν ἀλῆτες!!!
-Γιατὶ πρέπει νὰ πάρουμε τὴν κυβέρνησι τῆς χώρας στὰ χέρια μας ἐμεῖς, ὁ λαός!
Κι ἄλλα πολλά… Σᾶς μεταφέρω μόνον μερικὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἄκουσα τότε.
Ὅλα σωστά… Ὅλα ἀληθή… Ὅλα κρύβουν πίσω τους μία πίκρα γιὰ τὶς τόσες ἀδικίες, μίαν ἀνάγκη γιὰ ἰσονομία καὶ ἕναν πόθο γιὰ δικαιοσύνη. Ἀλλὰ εἶναι κατακερματισμένα, ὅπως ἄλλως τε εἶναι καὶ ἡ ζωή μας, ἐδῶ καὶ πάρα πάρα πολλὰ χρόνια…
Τί θέλω νά πῶ;
Ἐμεῖς τὸ ξεκινᾶμε ἀνάποδα.
Δυστυχῶς μας, ὅταν κάτι τὸ ξεκινᾶς ἀνάποδα, τότε δὲν πρόκειται ΠΟΤΕ νὰ φθάσῃς στὸν στόχο σου. Ἐὰν φυσικὰ ὑπάρχῃ κάποιος στόχος, πίσω ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ θέλω.
Διότι ταὐτοχρόνως πρέπει νὰ ἰσχύῃ καὶ ὁ πόθος… Ὄχι τὸ θέλω, ὁ πόθος!
Ὅταν ὅμως λέμε πόθος, γιὰ νὰ τὸ κατανοήσουμε καὶ νὰ μὴν μπερδευόμαστε, ἀρκεῖ νὰ θυμηθοῦμε τὸν περιπέτεια τοῦ Πλάτωνος, ὅταν ἐρώτησε τὸν Σωκράτη γιὰ τὴν διαφορὰ εὐσεβοῦς πόθου καὶ σφοδρῆς ἐπιθυμίας.
Ὁ Σωκράτης λοιπὸν ἀν τὶ ἀπαντήσεως, τὸν ὁδήγησε σὲ μία λίμνη, ἅρπαξε τὸ κεφάλι τοῦ Πλάτωνος καὶ τὸ κράταγε μέσα στὸ νερό, γιὰ ἀρκετὴ ὤρα. Ὁ Πλάτων, ποὺ παρ’ ὁλίγον νὰ πνιγῇ, ὅταν κατάφερε καὶ πῆρε ἀνάσα, ἔμπηξε τὶς φωνές. Κι ὁ Σωκράτης τοῦ ἀπήντησε πὼς μόνον ὅταν θὰ θέλῃ κάτι τόσο πολύ, ὅσο τὴν χαμένη του ἀνάσα, μόνον τότε θὰ τὸ ἐπιτύχῃ.
Ἔτσι ἀκριβῶς κι ἐμεῖς.
Ἔχουμε φθάσει στό σημεῖον νά θέλουμε τήν ἀλλαγή τῶν κοινωνικῶν μας δομῶν τόσο πολύ, ὅσο μίαν χαμένη μας ἀνάσα;
Κι ἐάν ναί, τότε πῶς θά τό κερδίσουμε;
Διότι ὀφείλουμε νὰ ὁρίσουμε τὸν στόχο μας ξεκάθαρα. Ἀπολύτως ξεκάθαρα! Νὰ ξέρουμε τὸ ποῦ θέλουμε νὰ φθάσουμε, μὲ κάθε λεπτομέρεια, νὰ ξέρουμε τὸν δρόμο ποὺ θὰ ἀκολουθήσουμε καὶ νὰ ἐξοικονομήσουμε ὅλους τοὺς ἀναγκαίους πόρους γιὰ νὰ τὸ ἐπιτύχουμε.
Ἔχουμε κάτι ἀπό αὐτά κάνει ἐμεῖς; Καί τί ἀκριβῶς;
Γιὰ παράδειγμα.
Ἐὰν θελήσω νὰ πάω στὴν Θεσσαλονίκη, πρῶτα τὸ σκέπτομαι. Ξεκαθαρίζω στὸν ἑαυτόν μου πὼς πρέπει νὰ πάω στὴν Θεσσαλονίκη καὶ κυρίως τὸ ὅ,τι θέλω ὁπωσδήποτε νὰ πάω στὴν Θεσσαλονίκη.
Μετὰ ἀποφασίζω μὲ ποιὸ μέσον θὰ πάω ἔως ἐκεῖ. Πόσους συντρόφους θὰ χρειαστῶ. Ποιὸν δρόμο θὰ ἀκολουθήσω. Ἀκόμη καὶ τὸ μέσον προαποφασίζω.
Μετὰ ἀναζητῶ τὰ κονδύλια ποὺ θὰ χρηματοδοτήσουν τὸ ταξείδι μου.
Ἐὰν λοιπὸν ἀποφασίσω νὰ πάω μὲ τραῖνο στὴν Θεσσαλονίκη, καὶ στὴν διαδρομὴ χαλάσῃ αὐτό, τότε ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ γνωρίζω τὸν στόχο, ἁπλῶς θὰ ἀλλάξω ὄχημα. Θὰ βρῶ τὸ λεωφορεῖο. Ἤ θὰ ζητήσω ἀπὸ κάποιον νὰ μὲ μεταφέρῃ μὲ τὸ αὐτοκίνητό του. Ἤ τέλος πάντων ἴσως νὰ δανειστῶ καὶ ἕναν γάιδαρο… Ἀλλὰ ἐγὼ στὴν Θεσσαλονίκη θὰ φθάσω…
Κι ἐπεὶ δὴ ἔχω ὑπολογίσει πὼς ἀνᾲ πάσᾳ στιγμὴ ἴσως νὰ προκύψῃ κάποιος ἀστάθμητος παράγων, ἔχω προβλέψει νὰ διαθέτω ἐπὶ πλέον πόρους, πρὸ κειμένου νὰ μὲ συντηρήσουν στὸ ταξείδι μου.
Ἐάν γιά παράδειγμα χρειαστῇ νὰ διανυκτερεύσω ἕνα βράδυ στήν Κατερίνη, πῶς θά τό ἀντιμετωπίσω; Θά κοιμηθῶ σέ παγκάκι ἤ θά διανυκτερεύσω σέ ἕνα εὐπρεπές ξενοδοχεῖο; Ἀπό ποιόν ἐξαρτᾶται λοιπόν τό ταξείδι; Ἀπό τήν καλή ἤ κακή μου τύχη; Ἤ ἀπό ἐμέναν;
Ἀλλὰ γιὰ νὰ συμβοῦν ὅλα αὐτά, καὶ φυσικὰ γιὰ νὰ καταλήξω κάποτε στὴν Θεσσαλονίκη, πρέπει ἐγὼ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΩ ἀπὸ ὅλα νὰ ξέρω τὸ ποῦ θὰ πάω. Μετὰ ἀποφασίζω τὸ ποιοὶ θὰ εἶναι μαζύ μου καὶ μὲ ποιὸ μέσον θὰ μετακινηθῶ.
Ἐμεῖς σήμερα βγαίνουμε ἀπὸ τὰ σπίτια μας καὶ πᾶμε σὲ διαδηλώσεις, σὲ πορεῖες, σὲ συγκεντρώσεις… Γιατί πᾶμε; Ποιός ὁ λόγος; Τί ἀκριβῶς θέλουμε; Ἀντίδρασι γιά τήν ἀντίδρασι ἤ νά φθάσουμε μέ κάθε τρόπο στήν …Θεσσαλονίκη;
Ναί, ἀντιλαμβάνομαι πὼς εἶναι κάπως δύσκολο τὸ θέμα μας σήμερα…
Ὅμως εἶναι ἀπόλυτος Ἀνάγκη νὰ ξέρουμε τὸ ποῦ πρέπει νὰ πᾶμε.
Ἐὰν δὲν ἔχουμε ὁρίσῃ τὸν στόχο, πῶς θά πᾶμε νά τόν κατακτήσουμε; Μέ ποιάν λογική θά ξεκουνήσουμε ἀπό τόν καναπέ μας γιά νά ἀλλάξουμε τόν κόσμο μας; Κι ὁ κόσμος μας δὲν εἶναι αὐτὰ ποὺ μᾶς ἔκλεψαν ἤ ποὺ θὰ μᾶς κλέψουν. Πίσω ἀπὸ αὐτά, πολὺ πίσω, εἶναι ἡ ταὐτότητά μας ποὺ σχεδὸν χάσαμε…
Οὐσιαστικῶς ξεκινᾶμε σήμερα νὰ ἀντιδράσουμε γιὰ νὰ ἀντιδράσουμε.
Νὰ γίνουμε πολλοὶ στὶς πορεῖες, νὰ γίνουμε περισσότεροι στὶς διαδηλώσεις, νὰ γίνουμε ἀκόμη περισσότεροι στὶς διαμαρτυρίες. Καί μετά τί; Ξέρουμε; Ἔχουμε ἀποφασίσει; Ἤ ὅπου μᾶς πάει τό κύμα;
Ποῦ πᾶμε Ἕλληνες; Ἔχουμε σκεφθῇ; Ἔχουμε συνειδητοποιήσει; Θέλουμε μόνον νά διώξουμε αὐτούς πού μᾶς ἔχουν κάνει τίς ζωές μας κόλασι ἤ θέλουμε κάτι περισσότερο; Καί τί εἶναι αὐτό;
Ἐὰν ἔχουμε ξεκαθαρίσῃ τὸν στόχο μας, καὶ φυσικά, ἐὰν πράγματι εἶναι σφοδρὴ ἐπιθυμία κι ὄχι διακαὴς πόθος, τότε ναί, θὰ φθάσουμε. Μὲ ἤ χωρὶς συντρόφους, θὰ φθάσουμε.
Ἐὰν ὅμως εἶναι σὰν ὅλα τὰ ἄλλα ποὺ πέρασαν ἀπὸ τὴν ζωή μας καὶ δὲν μᾶς ἄγγιξαν, καλλίτερα νὰ τὸ ξεχάσουμε…
Δὲν ὑπάρχει περίπτωσις νὰ καταφέρουμε κάτι σημαντικό…
Βόλτες γιὰ καφὲ θὰ τὸ καταντήσουμε… Καὶ δὲν εἶναι τὸ καλλίτερο γιὰ κανέναν μας…
Φιλονόη.
Υ.Γ. Ὁ στόχος, στὸν ὁποῖον ἀναφέρομαι, δὲν εἶναι ἡ ἀλλαγὴ τοῦ πολιτικοῦ σκηνικοῦ. Εἶναι τὸ Ὅλον! Αὐτὸ ποὺ ἔχει πάψῃ νὰ περνᾷ ἀκόμη κι ὥς ἰδέα ἀπὸ τὴν σκέψι μας… Ἀλλά μήπως ἔφθασε ἡ στιγμή νά ὁραματιστοῦμε ἐπί τέλους τό …ἀδύνατον;