ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΝ ΠΟΤΕ ΤΟ ΚΛΟΥΒΙ ΤΟΥΣ ....

Εἶναι περισσότερο ἀσφαλές…
Εἶναι κάτι γνώριμο… Κάτι γνωστό… Κι ἄς πονᾷ ἀρκετά…
Εἶναι κάτι ποὺ οὔτως ἤ ἄλλως δὲν εἶναι ζήτημα τοῦ συνειδητοῦ μας ἀλλὰ τοῦ ὑποσυνειδήτου μας.

Καὶ συμβαίνει… Σὲ ὅλους μας, ἀναλόγως τῆς στιγμῆς, τῆς ἐποχῆς καὶ τῶν δεδομένων…
Πολλοί άνθρωποι βρίσκονται σε μια κατάσταση που δεν τους ικανοποιεί και νιώθουν κατά κάποιο τρόπο σαν να βρίσκονται φυλακισμένοι μέσα σε ένα κλουβί. Θέλουν κάτι καλύτερο, αλλά όταν το σύμπαν τραντάζει το κλουβί τους για να τους απελευθερώσει εκείνοι αρπάζονται από τα κάγκελα γιατί προτιμούν το οικείο …
Γιώτα Σούσουλα
Κάποιοι ὅμως ἔχουν καταφέρῃ νὰ βγοῦν… Νὰ παρατηροῦν… Νὰ ἀναγνωρίζουν πὼς αὐτό, ἐντὸς τοῦ ὁποίου διαβιοῦσαν, ἦταν κλουβί…
Μόνον ποὺ μία σοβαρὴ λεπτομέρεια πρέπει νὰ μᾶς ἀπασχολῇ…
Πάντα θὰ παραμένουμε σὲ κάποιο κλουβί…
Κάθε φορὰ ποὺ καταφέρνουμε νὰ πετάξουμε κάποια κάγκελα, κάποια ἄλλα, λίγο πιὸ πέρα, μᾶς περιμένουν γιὰ νὰ τὰ ξεπεράσουμε…
Τὸ τελευταῖο ἐπίπεδο ἀφορᾷ στὸ εἶδος τῆς ζωῆς ἐπὶ Γῆς.
Αὐτὸ ὅμως δὲν νομίζω νὰ χρειάζεται, τοὐλάχιστον γιὰ τὴν ὥρα, νὰ τὸ ἐξετάζουμε ὡς πιθανότητα.
Αὐτὸ τὸ «κλουβὶ» εἰδικῶς τὸ ἔχουμε ἐπιλέξῃ μὲ ὅλην τὴν καρδιά μας….
Κι ἀκόμη μᾶς χρειάζεται…
Φιλονόη.