Μήπως οι ανοιξιάτικες επαγγελίες του πρωθυπουργεύοντος? Οι γνωματεύσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης? Η αφρόκρεμα των υπολοίπων πολιτικών οδοντόπαστων? Η φιλευσπλαχνία του ΔΝΤ και της ΕΕ? Το Ξανθό γένος η οι κίτρινοι ευγενικοί επενδυτές της άπω
ανατολής? Οι επιχορηγούμενες πλουσιοπάροχα μέχρι πρόσφατα ΜΚΟ? Οι ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών με κούρεμα γουλί που είναι και της μόδας? Η μέχρις αηδίας ακηδία των πνευματικών ταγών μας? Μήπως βρέ παιδιά ξέχασα κανέναν άλλον περισπούδαστο από αυτούς που καθεύδουν μέσα στον ονειρικό εφησυχασμό τους?
Ναι ξέχασα εσένα και εμένα και τον άλλον, τον παραδιπλανό φίλο και ανυποψίαστο που συμμετείχαμε στο φαγοπότι των οικονομικών πακέτων , μόνο με την φαντασία και δίχως να βάλουμε μπουκία στο στόμα γιατί τόσα χρόνια και ευτυχώς δεν είμασθαν συνδαιτημόνες, αλλά άβουλοι χειροκροτητές των καλοφαγάδων της μεταπολίτευσης. Αφού μας πέταξαν τα ψίχουλα και τα αποφάγια της ακολασίας τους σηκώθηκαν από την τράπεζα της παρανομίας και έστειλαν τους λογαριασμούς κατευθείαν σε εμάς γιατί ισχυρίζονται ότι δια της δημοκρατικής ψήφου μας τους δώσαμε εξουσιοδότηση και απεριόριστο όριο στην λαίμαργη βουλιμία τους!! Ας μην ντραπούμε και να πούμε περαστικά μας.
Άλλωστε τι σημαίνει περαστικά μας, σημαίνει καλό πέρασμα , καλή διάβαση, σημαίνει ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!!!
Αυτό το ΠΑΣΧΑ θα είναι το σωφρονέστερο ΠΑΣΧΑ του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ από την σύσταση του Νεοελληνίκου Κράτους γιατί οι ταλαιπωρημένες ζωές μας εκ των πραγμάτων ξυπνάνε από τον εφιάλτη της φαραωνικής καταδυνάστευσης και πρέπει επιτέλους να τολμήσουν να περάσουν την θάλασσα της ταραχής και της εξαθλίωσης για να σωθούνε από τα στρατεύματα των τοκογλύφων που μας έχουν πάρει από κατόπιν.
Ποιος θα ηγηθεί? Υπάρχει Μωυσής για να διατέμνει την Ερυθρά Θάλασσα? ΜΗΔΕΝ ΕΙΣ ΣΤΟ ΠΗΛΙΚΙΟΝ . Κάποτε βγήκε ένας ανήμερα του ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ από το ηρωικό Καστελλόριζο και μας υποσχέθηκε ότι θα μας περάσει άβρεκτους από τις τοκογλυφικές θάλασσες αρκεί να μπαρκάρουμε στην γαλέρα του ΔΝΤ και της ΕΕ και από τότε γεννήκαμε σκλάβοι της παγκόσμιας φαραωνικής διακυβέρνησης.
Αδέλφια , τα ψέματα τελείωσαν για όλους αυτούς και ήδη ο ουρανός ψεκάζει τους ψεκαστές μας με τα δικά του πνευματικά φάρμακα μέχρι να τους αποτελειώσει συντριπτικά. Τα άνομα σχέδια τους γεννήκανε δίχως να το γνωρίζουν υποχείρια της ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΤΟΥ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ.
Φέτος το ΠΑΣΧΑ δεν θα πάρουμε το ραβδί του Μωυσή, αλλά ο καθένας θα σηκώσει τον δικό του προσωπικό ΣΤΑΥΡΟ και θα εισέλθουμε στις Εκκλησιές μας για να περιβάλουμε σεβαστικά και ικετευτικά τον ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ της Μεγάλης Πέμπτης, να τον παρακαλέσουμε ΠΡΩΤΟΣ να εισέλθει και να διατέμνει την φοβερή θάλασσα των Παθών του Έθνους μας αλλά και ολάκερης της ανθρωπότητας για να περάσουμε με ασφάλεια και να συντρίψουμε τις χειροπέδες της τυραννίας που μας φορούν ήδη.
Αν επάνω στο προσωπικό ΣΤΑΥΡΟ μας προσκολλήσουμε και την ειλικρινή μετάνοια , τότε βιωματικά θα μας χαρισθεί το γεγονός της ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ως το πλέον κορυφαίο γεγονός της ύπαρξης μας.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο !!! αν σαν βασανισμένος λαός προστρέξουμε με πόνο και αγκαλιάσουμε τους άχραντους πόδες του ΚΥΡΙΟΥ, πιστεύω ταπεινά ότι θα μας κάνει την ΧΑΡΗ το φετινό ΑΓΙΟ ΦΩΣ το απτόμενο εκ του ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ να πυροδοτήσει την ΡΩΜΑΙΙΚΗ ΛΕΒΕΝΤΙΑ μας για να διεκδικήσουμε τις αλήθειες που μας έκρυψαν οι σύγχρονοι Φαρισαίοι και να βιώσουμε την πραγματική έννοια της Ελευθερίας. Μπορεί το παραπάνω να ακούγεται σαν ευχή και μακάρι να γίνει. Όμως αυτό που σίγουρα θα γίνει είναι ότι το ΑΓΙΟ ΦΩΣ σε αυτούς τους καιρούς της αδιάντροπης αποστασίας δίχως να απολέσει το ειρηνικόν και πράον της επιφανείας του θα κατακάψει τα έκνομα σχέδια των αρχόντων του σκότους, θα αποσαθρώσει το λογιστικό και το θυμικό τους με την παράνοια της απληστίας πάνω στους ενεργειακούς πόρους της Μεσογειακής λεκάνης και αντί να φωτίζει τα διαβήματα τους θα τους διασκορπίσει βίαια από εκεί που ήρθαν.
Από τους εντρυφούντες στην Θεολογία ζητάω την συγνώμη που χρησιμοποιώ κατά κόρον το ρήμα να πυροδοτήσει… όμως πιστεύω όχι μόνο εγώ αλλά και άλλοι πολλοί και μάλιστα εδώ που φτάσαμε , αυτό το κορυφαίο που έλεγε ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ((ότι ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ θα λυπηθεί το πλάσμα του και θα παρουσιασθεί στα αδιέξοδα του για να δώσει λύσεις…)).Ποιός άραγε από εμάς θα μπορούσε να διανοηθεί πριν λίγα χρόνια ότι θα μας έδεναν χειροπόδαρα και θα έσερναν έναν περήφανο λαό στα τοκογλυφικά σκλαβοπάζαρα για να τον μεταπωλήσουν σε τιμές ευκαιρίας…?
Οι προδότες μας έφεραν μέχρις εδώ και βιώνουμε την ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΜΠΟΡΑ και μάλιστα αυτή την στιγμή βρισκόμασθε στο μάτι του κυκλώνα της.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΜΠΟΡΑ ΤΗΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΘΑ ΡΘΕΙ ΛΙΑΚΑΔΑ ΘΕΙΚΗ ,με ιδιόχειρο σημείωμα αυτό μας το τόνισε ο Γέρων Παίσιος ο Αγιορείτης. Το Φώς που θα φέρει την λιακάδα την Θεική δεν είναι κανένα άλλο από αυτό ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ το ψηλαφούμενο εκ του ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ . Αυτό το ΦΩΣ έρχεται πάντα σε χέρια Ρωμαίικα, σε Πατριάρχη Ρωμηό γι αυτό και η σημερινή πονεμένη Ρωμηοσύνη προσδοκεί και αναμένει αυτό το ΑΓΙΟ ΦΩΣ για να συνεγείρει τα σωθικά της και να την πυροδοτήσει σε νέους ιστορικούς κύκλους σε πείσμα των αντίχριστων δυνάμεων του αιώνος τούτου του απατεώνος.
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ - ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ.
ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ.
http://www.youtube.com/watch?v=Xex68mFxImk
ΑπάντησηΔιαγραφήΙΧΝ
«Ιστορικά, είναι πολύ αμφίβολο ότι ο Ιησούς υπήρξε. Αλλά και να υπήρξε, το σίγουρο είναι ότι δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτα γι’ αυτόν».
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπέρτραντ Ράσελ (Βρετανός φιλόσοφος).
Οι μελετητές της Καινής Διαθήκης οδηγούνται ανάμεσα σε δυο κόσμους, σε έναν όπου ο θεολογικός Ιησούς («ο υιός του Θεού») βρίσκεται στην κεντρική σκηνή – αλλά αυτός ο Ιησούς βέβαια αναγνωρίζεται ως θέμα πίστεως –
και σε έναν άλλον κόσμο, τον «κόσμο του ιστορικού Ιησού».
Είμαστε σίγουροι ότι η Ιερουσαλήμ υπήρχε, όπως και ο Ηρώδης, οι Φαρισαίοι και οι Ρωμαίοι, γιατί όχι και ένας Ιησούς;
Οι ιστορικοί δεν είναι απαραίτητα δεσμευμένοι με κάποιο ειδικό ενδιαφέρον για το θέμα του Ιησού – και είναι όλοι καλά πληροφορημένοι για την αμφιλεγόμενη φύση του. Ένας μελετητής που ανακοινώνει ότι πιστεύει ότι δεν υπάρχει ιστορικά κάποιος Ιησούς είναι πιο πιθανόν να αντιμετωπίσει την περιφρόνηση.
Έτσι οι περισσότεροι μελετητές, μεγαλωμένοι και εκπαιδευμένοι σε μια χριστιανική κουλτούρα είναι ικανοποιημένοι είτε με το να υποθέτουν ότι ο Ιησούς υπήρξε (και υποκύπτουν στις γνώμες των "ειδικών" της Βίβλου που είναι άνθρωποι της πίστεως)
Αυτή η «ασφαλής» και άτολμη επιλογή διατηρεί ταυτόχρονα την «ασάφεια» ενός ξυλουργού σε ένα αρχαίο, επαρχιακό, απομονωμένο τόπο («η ανυπαρξία αποδείξεων δεν είναι απόδειξη της ανυπαρξίας») και μια ακαδημαϊκή αποστασιοποίηση από «θέματα πίστης» τα οποία ανύψωσαν αυτόν τον υποτιθέμενο αφανή "διδάσκαλο" σε μια εικονική θέση.
Για τη ζωή του Ιησού δεν υπάρχουν σημαντικές πληροφορίες, εκτός των Ευαγγελίων, τα οποία όμως, όπως όλα τα βιβλία των θρησκειών, δεν είναι ιστορικά συγγράμματα.
Τα βιβλία της Καινής Διαθήκης γράφτηκαν σύμφωνα με μελέτες αρκετά χρόνια μετά τον υποτιθέμενο θάνατο του Χριστού, από περισσότερους από έναν συγγραφείς, οι οποίοι δεν είναι ιστορικοί, είναι ασαφή, ατεκμηρίωτα, γεμάτα
παραλογισμούς και αντιφατικά. Τα πρωτότυπα δεν έχουν διασωθεί, ενώ αρχαιότερο θεωρείται ένα αντίγραφο του 2ου αι. μ.Χ., που βρέθηκε στην Αίγυπτο.
Σε μια εποχή όπου η τυπογραφία αποτελούσε επιστημονική φαντασία, ο μόνος τρόπος εξάπλωσης ενός χειρογράφου ήταν η αντιγραφή του με το χέρι. Μια τέτοια τεχνική γεννούσε πολλά προβλήματα, γιατί εκτός από τα όποια λάθη στη μετάφραση (διαμάχες πάνω στη μετάφραση της Βίβλου συνεχίζονται μέχρι σήμερα), σκόπιμα πολλές φορές ο μοναχός-γραφέας προσέθετε ή αφαιρούσε κομμάτια από το κείμενο, ανάλογα με τις τάσεις του δόγματος που επικρατούσαν εκείνη την εποχή.
Αμέτρητα αποσπάσματα από τη Βίβλο αμφισβητούνται ή αποδίδονται σε άλλους συγγραφείς, όπως για παράδειγμα το απόσπασμα που χρησιμοποιήθηκε για να τεκμηριώσει το αλάθητο του Πάπα (Κατά Ματθαίον 16,16-19).
Αλλά ακόμα και ανώτεροι εκκλησιαστικοί παράγοντες υποβαθμίζουν τη σημασία των Ευαγγελίων, αναφέροντας ότι: «Πηγή της πίστεώς μας δεν είναι τα Ευαγγέλια… αλλά η αποκαλυπτική αλήθεια… όπως καθορίστηκε και οριοθετήθηκε από τις Οικουμενικές Συνόδους» (μητροπολίτης Ναυπακτίας Ιερόθεος, ΤΟ ΒΗΜΑ, 15/4/2006).
Αυτό σημαίνει ότι τίποτα σταθερό (γραπτό) δεν υπάρχει, παρά τις συνεχείς αναφορές σε λόγια που είπαν ο Ιησούς, ο Παύλος, ο Πέτρος κλπ. Για κάθε εποχή ισχύει λοιπόν αυτό που επιβάλλει η συγκυρία και εξυπηρετεί τον εκκλησιαστικό μηχανισμό. Έτσι, «η χριστιανική πίστη προσαρμόζεται στις συνθήκες και στα αιτήματα κάθε τόπου και κάθε εποχής» (προμετωπίδα θεολογικής Σχολής Πανεπ. Αθήνας) – τουτέστιν ο ορισμός του καιροσκοπισμού.